Po przeczytaniu tej świetnej książki jestem przekonany, że Mia istnieje naprawdę! Nie może być inaczej - autorka musi znać tę dziewczynkę. Tyle przezabawnych sytuacji, tyle niespodzianek jest w tej książce, że czyta się ją jednym tchem. We Włoszech "Mia i amulet wróżki Ra" to bestseller. Zauważyłem też, że wydawnictwo zamieściło ilustracje z włoskiego oryginału. Otrzymaliśmy staranne polskie wydanie - w dobrym tłumaczeniu. Mia szybko zdobędzie nasze serca. Polecam dziewczynkom i rodzicom dziewczynek, starszym i młodszym braciom dziewczynek, ich wujkom i ciotkom. Polecam z okazji świąt, urodzin, imienin, a także bez okazji. Tę książkę warto kupić, przeczytać i mieć w swojej bibliotece.

Nasze pociechy otrzymały pierwszą książkę o przygodach dziewczynki o imieniu Mia. Całość liczy już 10 pozycji i każda książka z tej serii to bestseller.

Warto też przedstawić czytelnikowi postać Paoli Zannoner. To jej debiut na polskim rynku wydawniczym. Oto, co można wyczytać o Paoli Zannoner na włoskich stronach internetowych:

Paola Zannoner urodziła się 8 listopada 1958 roku w Grosseto. Mieszka we Florencji, w budynku z 1500 roku. W mieszkaniu ma dużo kwiatów i w każdym kącie książki. W jej pokoju jest mały kominek i biurko, które należy wyłącznie do niej, a na ścianach obrazy przyjaciół. Pełno też muszelek, które zbiera na plażach i przechowuje w buteleczkach na półkach.

Gotuje każdego dnia, ale przygotowuje bardzo proste potrawy. Jej ulubioną potrawą jest tortello alla maremmana – to duże ravioli nadziewane białym serem i szpinakiem, przyprawione sosem – najlepiej z grzybów. Ulubionym napojem jest herbata: bardzo lubi herbatę różaną (z różanym sokiem).

Ma 1,74 wzrostu i waży 60 kilogramów.

Ukończyła liceum klasyczne i studia humanistyczne.

Jest mężatką i ma syna Tommaso. Ma dwoje rodzeństwa: brata i siostrę, która jest jednocześnie jej najlepszą przyjaciółką.

Lubi pływać. W piłkę nożną nie gra, bo, jak twierdzi, jest prawdziwą łamagą, nie gra też w siatkówkę, bo nie potrafi odbierać serwów. Koszykarzom zawsze kibicuje. Rower jest dla niej najfajniejszym środkiem poruszania się na świecie! Z lekcji tenisa ziemnego została wyrzucona przez instruktora, bo nie widziała piłek. Bieganie ją męczy, ale czasem biega. Po górach chodzi latem i zimą. Czasem ćwiczy aerobik, streching, step. O nartach nie ma zielonego pojęcia.

Jej ulubieni pisarze:
- włoscy: Bianca Pitzorno, Matilde Lucchini, Domenica Luciani;
- zagraniczni: Melvin Burgess, Robert Wesstal, Theresa Tomlinson, Philip Ridley, Jerry Spinelli, Gary Paulsen, Margaret Mahy, Yoram Kaniuk;
- klasyka: Charles Dickens, Mark Twain, Roald Dahl, Robert Louis Stevenson, Tove Jannson, A.A. Milne.
Ma też swoich ulubionych malarzy; to: Piero della Francesca, Tintoretto, Velazquez, Silvestro Lega, Marc Chagall.

Od wielu lat, współpracując z wieloma włoskimi specjalistycznymi periodykami (La vita scolastica, Sfoglialibro, Andersen), prowadzi kursy dla nauczycieli i dla dzieci (od 1995) dotyczące literatury dla dzieci i młodzieży. Pracowała jako bibliotekarka, tłumaczka, dziennikarka, redaktorka w wydawnictwie. Od kilku lat publikuje cieszące się wielkim powodzeniem książki dla młodzieży. Jej książki zostały nagrodzone licznymi włoskimi wyróżnieniami i nagrodami.

Od najmłodszych lat w centrum jej uwagi była książka – zawsze lubiła dużo czytać, już jako dziecko czytała nie tylko książki, ale i gazety, komiksy, wszystko, co wpadło jej w ręce... Czyta wszystko i wszędzie: w autobusie, w pociągu, w łóżku, na plaży... Ma ze sobą zawsze parę książek, bo nigdy nic nie wiadomo. Gdy miała czternaście lat, czytała biografie piosenkarzy, francuskich filozofów i pisarzy amerykańskich... a czasem nawet gazety dla dorosłych z plotkami. Wtedy jeszcze nie myślała o pisarstwie. Pomysły do książek bierze z obserwacji świata, który ją otacza, uczy się, szuka w książkach do historii, w dokumentach – szczególnie gdy zamierza napisać książkę, której akcja jest umiejscowiona w innej epoce. Wiele dają jej również kursy dla nauczycieli, które prowadzi, i spotkania z ludźmi. Wierzy, że opowieści biorą się z międzyludzkich spotkań, z kontaktów, z wymiany doświadczeń, z życia... Na jej twórczość miał również wpływ kontakt z teatrem, do którego zbliżyła się w wieku piętnastu lat. W wieku dwudziestu lat jej pasja do teatru przerodziła się w zafascynowanie kinem. Do kina chodziła każdego dnia i oglądała wszystko... Mówi o sobie, że była kinomanką masochistką. Oprócz teatru i kina interesuje się muzyką, lubi muzykę klasyczną, pop, rock i punk. Słucha grup angielskich i amerykańskich, ale ma też swoje ulubione grupy włoskie. Uważa, że niektóre włoskie piosenki są wspaniałe! Również muzyka jest obecna w jej książkach, ponieważ często opowiada o młodych ludziach, których świat jest przecież bardzo muzyczny i którzy swoje myśli i uczucia wyrażają właśnie przez muzykę, przez słowa piosenek. Lubi opowiadać o młodych ludziach dzisiaj: tło jej opowiadań jest często realistyczne, bohaterowie ubierają się i mówią w sposób bliski dzisiejszej młodzieży. Uważa, że pisarstwo jest świadectwem epoki i odbija zachowania i życie współczesnego społeczeństwa. Jej opowieści traktują często o tematach uniwersalnych, ale i skomplikowanych – inaczej przypominałyby kronikę. Uważa, że kto pisze, często przekracza granice: kraju, czasu, własnej biografii; dotyka tematów takich jak sprawiedliwość, miłość, przyjaźń, prawda. Zannoner pisze o młodych ludziach, którzy chcą działać, stawiać czoła trudnościom, którzy starają się zrozumieć, zmieniać... Wierzy, że w każdym z nas istnieje rodzaj buntu przeciwko powierzchowności. W niektórych utworach zajmowała się właśnie problemem bycia i kreowania się na kogoś innego – to temat, który interesuje nie tylko młodzież, jest aktualny również w świecie dorosłych, często świecie konsumpcyjnym.

Nie stara się moralizować jak stara ciotka: słucha piosenek rap, czyta graffiti w metrze, ogląda video punk...

Pisanie nie jest jej głównym zajęciem. Przede wszystkim prowadzi kursy o literaturze dla nauczycieli. A w czasie wolnym jeździ na rowerze, biega, spaceruje... i chodzi do opery, która jest jej prawdziwą pasją.

Bibliografia - powieści dla młodzieży:
• “Kryminał” Il portachiavi, (Breloczek) (Mondadori, Giallo junior 1998) – dla młodzieży powyżej 12 lat - nagroda Asola 2000. Opowieść o tajemniczym zabójstwie, do którego doszło w małym prowincjonalnym miasteczku; „dochodzenie” prowadzą dwaj chłopcy.
• Beletryzowana biografia atletki Fiony May "Il Salto più lungo" (Najdłuższy skok) (Giunti, coll. T-shirt 1998) nagroda Il Premio Nazionale Cento 1999 i nagroda Lunigiana 1999 – przedział wiekowy 10-15 lat.
• Trzy powieści dla dzieci o przygodach króla Artura: "Excalibur", "Il ragazzo che divenne cavaliere" e "La tavola rotonda" (Mondadori, I Sassolini) – przedział wiekowy 9-11 lat.
• Powieść dla młodzieży "Il Vento di Santiago" (Wiatr z Santiago) (Mondadori, Superiunior 2000; nagroda Alpi Apuane 2000, nagroda Suzara 2001, Najlepsza książka roku 2000 wybrana przez miesięcznik Li.ber, nagroda Guidonia Leggere è bello 2001) – dla młodzieży powyżej 12 lat. Powieść traktuje o tożsamości i pamięci: bohaterem jest piętnastoletni chłopiec w dzisiejszym Chile, które nie pamięta już o dyktaturze.
• Powieść historyczna "Nell'anno del Giubileo" (W Roku Jubileuszowym) (Elemond-Signorelli 2000). W 1300 r. dwunastoletnia dziewczynka wspólnie z ośmioletnim bratem wybiera się na pielgrzymkę z Francji do Rzymu; dzieci są prześladowane przez okrutnego rycerza.
• Opowieść o przyjaźni "Il grande Martin" (Wielki Martin) (Mondadori I Sassolini 2000) - 9-10 lat. Chłopiec, którego rodzice rozwodzą się, zaczyna przyjaźnić się ze szkolnym kolegą, który wydaje się większy i dojrzalszy...
• Kryminał o kontrabandzie "Assedio alla Torre" (Oblężenie Wieży) (Mondadori, giallo junior 2001) – powyżej 12 lat. Lato, morze, wakacje, czterech szesnastoletnich chłopców, którzy są świadkami nocnych akcji przemytniczych.
• Powieść historyczna "Fuga da Napoli" (Ucieczka z Neapolu) (Mondadori, Storie d'Italia) poprzez przygody dwóch młodych "carbonari" (węglarzy) i ich siostry opowiada historię Neapolu w latach 1820-1821 (Garibaldi).
• Opowieść dla młodzieży "Quel giorno pioveva" (Tamtego dnia padało) (Mondadori, Shorts 2002; Premio Bastia Umbra 2003) – powyżej 13 lat – opowiada o tragicznych wydarzeniach w Brescii w 1973, widzianych oczyma młodej bohaterki książki.
• Historyjki dla najmłodszych "La rubamamma" (Mondadori I Sassolini 2002) i "Rośnij Lorenzo!" (Mondadori I Sassolini 2003) - 5-7 lat.
• Powieść dla młodzieży powyżej 12 lat "Xché 6 qi" (Mondadori, Superjunior 2002, nagroda II gigante delle Langhe 2003), opowiada o życiu grupy młodych ludzi, o ich pasji do muzyki, poezji i sztuki.
• Seria "Mia" dedykowana dziewczynkom, bohaterka “rośnie” wraz z serią - 8-11 lat. Seria cieszy się dużym powodzeniem, dzisiaj liczy już 10 części.
• Powieść "Linea di traguardo" (Linia mety) (Mondadori Bestseller 2003, nagroda Città di Verone 2004, nagroda Bancarellino 2004) - powyżej 13 lat, powieść o życiu niepełnosprawnego chłopca, byłego sportowca, o przyjaźni i nadziei.