Czas wziąć pod lupę rok 2019.
Przez minione dwanaście miesięcy pochłonęłam 143 książki, co daje średnio 12 tytułów na miesiąc. Jedną czwartą tej liczby stanowiła literatura faktu -
głównie reportaże, ale też biografie, książki podróżnicze, a nawet jeden zbiór esejów. Udział ksiiążek non fiction w mojej wirtualnej biblioteczce wyraźnie
od kilku lat stale rośnie.
Wciąż jednak najchętniej sięgam po powieści historyczne i obyczajowe - odpowiednio 44 i 45 tytułów. Pozostałe książki to jakieś 5 kryminałów retro lub
historycznych, 3 zbiory opowiadań, 2 thrillery psychologiczne i kilka powieści phantasy.
Ze smutkiem muszę skonstatować, że w ubiegłym roku przeczytałam tylko 3 książki po niemiecku. Zdecydowanie ten aspekt chcę w 2020 poprawić.

Ponieważ mam zwyczaj nie czytać do końca i nie zapisywać książek, które mi się nie spodobają, raczej mało na mojej liście pozycji słabych czy nudnych.
Za najmniej trafione uważam:
"Harem. Pierwsza opowieść o polskim haremie" Alexa Vastatrixa
"Koniec samotności" Janusza Leona Wiśniewskiego oraz
"Droga do Nidaros" Andrzeja Pilipiuka.
Przeciwny biegun stanowią dwa moim zdaniem bardzo udane cykle - historyczny "Trylogia o Ryszardzie III" Sharon Kay Penman i kryminalny "Trylogia Złodziejska"
Sergiusza Piaseckiego.
Ponadto do najlepszych powieści, jakie przeczytałam w 2019r., zaliczam:
"Perła" Caroliny de Robertis
"Kruczogranatowe" Adriany Lisboa
"Drach" Szczepana Twardocha
"Dziki" Guillermo Arriagi
"Montedidio" Erri de Luca
"Seans" Witolda Horwatha
"Złodzieje bzu" Huberta Klimko-Dobrzanieckiego i
"Oczyszczenie" Sofi Oxanen.
Z kolei wśród reportaży chciałabym wyróżnić:
"Sowietstany" Eriki Fatland
"Planeta Kaukaz" Wojciecha Góreckiego
"Gorsze światy" Wojciecha Śmiei
"Wyhoduj sobie wolność. Reportaże z Urugwaju" Marii Hawranek i Szymona Opryszka oraz
"Wszystkie ziarna piasku" Bartka Sabeli.