Rewelacyjna, rewelacyjna, rewelacyjna. Książka niepodobna do innych. Cała książka to relacja uwięzionej kobiety w miejscu oddzielonym od reszty świata ścianą. Jedyni jej przyjaciele to m.in. pies, kot i krowa. Kobieta nie wie i nie pojmuje, dlaczego została tam uwięziona. My także nie poznajemy tej tajemnicy. Powieść kończy się słowami "Dopóki będę miała na czym pisać, dopóty będę to robić".

Oto cała fabuła książki - jej walka z samotnością, walka z monotonią i zniechęceniem. To w końcu życie zgodne z naturą, sadzenie, podlewanie i zbieranie płodów ziemi. To także opieka nad zwierzętami, które są całkowicie od niej zależne. Zazdroszczę każdemu, kto tej powieści jeszcze nie czytał.