Wampir, który żyje wśród ludzi od tysięcy lat. My mamy szansę przyjrzeć się fragmentowi jego życia z końca drugiego tysiąclecia. Jakie mechanizmy i zachowania pomagają mu przetrwać niezauważonym pośród swoich ofiar? Wygląd: pan w średnim wieku, żadnych przerośniętych kłów. Zawód: pracownik naukowy, wykładowca, wszelkie odbiegające od normy zachowania łatwo można złożyć na karb profesorskiej ekscentryczności. Sposób bycia: zimny i wyniosły, aby nikt nie miał ochoty wnikać zbytnio w szczegóły jego życia.

Nie można się utożsamić z bohaterem tej powieści. Jego spojrzenie na świat pozostaje dla nas, istot kierujących się głównie emocjami, nie do zaakceptowania. Największym zagrożeniem są dla niego ludzie, którzy wierzą w jego istnienie. Lecz zagrożenie tkwi również w nim samym. Zakłócenie relacji drapieżnik—ofiara może przynieść zagładę temu pierwszemu.

Obserwujemy proces samopoznawania bohatera, który zaskakuje jego samego. Ujawnione przy tym ludzkie odruchy okazują się kłopotliwym balastem. Wybór, jakiego dokonał doktor Wyland, pozwala mu pozostać prawdziwym wampirem, ale nosi znamiona ucieczki. Ciekawszym, choć trudniejszym rozwiązaniem byłoby, gdyby zmierzył się z ludzkimi pierwiastkami swej wampirzej natury.