Lektura obowiązkowa dla każdego wielbiciela Pippi, Karlssona i gromadki z Bullerbyn. Niezwykła, pełna ciepła opowieść o życiu kobiety, która kochała książki, przyrodę i ludzi. Ze szczególnym naciskiem na najmłodszych przedstawicieli rasy ludzkiej. Zrozumiałe.

W książce znajdziemy smak sielskiego dzieciństwa rodem z Bullerbyn, pierwowzory postaci literackich (och ten dziadunio!), fragmenty książek (nawet tych nie wydanych w Polsce), a także ważne problemy, które nie ominęły tej wspaniałej pisarki. Jest to swoisty podręcznik dobrego życia. Astrid zachowała poczucie humoru i miłość do życia, chociaż jej ziemska droga wcale nie była usłana różami. Dawała niejednokrotnie wyraz tej miłości, włączając się w akcje, które miały na celu polepszenie losu zwierząt i dzieci.

To cudowne uczucie, znaleźć sobie książkę do kochania. Bliską sercu, którą czyta się na przemian wzruszając się i śmiejąc. Ja w tej pozycji takową znalazłam. Czyż można przejść obojętnie obok kobiety, która, zostawszy "Szwedką roku", mówi: "Przyznajecie nagrodę "Szwedka Roku" osobie bardzo starej, na wpół ślepej, na wpół głuchej i całkowicie postrzelonej. Musimy uważać, żeby to się nie rozniosło!"?

Właściwie trudno jest napisać cokolwiek o tej książce, gdyż cały jej urok mieści się w przytaczanych wypowiedziach samej pisarki, które zaskakują celnością, dowcipem i treścią. Chciałoby się po prostu je przytaczać kilogramami. Serdecznie polecam.