"W duecie (…) jedno jest prawą nogą, drugie lewą. Albo naprzemiennie: to, co było nogą lewą, na jakiś czas staje się prawą. I na odwrót. Zawsze są jednak dwie nogi. O dwóch odmiennych zadaniach. A każda z nich jest niezbędna"[1]

[po wprowadzeniu stanu wojennego] "Ona miała wątpliwość, czy powinni dalej pokazywać się w reżimowej telewizji. On natomiast uważał, że muszą być obecni na ekranie mimo wszystko. I miał argumenty: po pierwsze, że ludzie ich potrzebują, a po drugie – że muszą wykonywać swój zawód, bo inaczej to, co potrafią robić najlepiej, zniszczeje i zwiędnie. (…) Proszę pomyśleć, ile by ludzie stracili, gdyby oni zamilkli"[2]

- "Różnie można pisać biografie – na dystans albo w bliskości. Ja, po namyśle, wybrałem tę drugą drogę. Obiektywizm, mam nadzieję, na tym nie ucierpiał"[3]


---
[1] Roman Warszewski, "Dzikowska: Pierwsza biografia legendarnej podróżniczki", wyd. Znak, 2019, s. 386.
[2] Tamże, s. 407.
[3] Tamże, s. 543.