"Lala" to niewątpliwie interesująca i przyciągająca uwagę powieść. Zagłębiając się uważnie w lekturę można poznać dawne dzieje głównej bohaterki, czyli babci Jacka Dehnela. Począwszy od dziewiętnastowiecznej historii, poprzez lata pierwszej i drugiej wojny światowej, lata powojenne i czasy peerelowskie, dzieje te nabierają rozmaitych "barw" i "życia". Nie zabrakło w tej długiej opowieści również pradziadków, dziadków, kuzynów i innych osób stanowiących uzupełnienie tej historii. To, co wyróżnia w pewien sposób tę powieść, to brak chronologii oraz liczne dygresje wtrącane przez samą bohaterkę. Nie stanowi to jednak wady, wręcz przeciwnie, nadaje opowieści odpowiedni nastrój.

Na korzyść "Lali" przemawia też bez wątpienia piękny i bogaty język oraz sposób ukazania życia babci Jacka Dehnela i pozostałych krewnych. W opowieści przeplatają się na przemian wydarzenia codzienne i prozaiczne oraz niepospolite i znaczące.

Na uwagę zasługuje również narracja prowadzona w nietypowy sposób - choć zmienia się osoba narratora, nie wpływa to na samą opowieść. "Lala" to również fascynująca historia starszej kobiety oraz niezwykła podróż po zakamarkach przeszłości, która skłania do refleksji i, choć ujęta w nieszablonowy sposób, potrafi przyciągnąć uwagę. Podczas czytania zapewne nieraz przychodzi nam myśl historia naszych przodków, nasza własna historia. Przeszłość często kojarzy się z przemijaniem i zapomnieniem. A przecież to właśnie dzięki niej śmiało można kroczyć dalej, nie zapominając o tym co najważniejsze.

W "Lali" można odkryć na nowo losy Heleny Bienieckiej oraz pozostałych krewnych. Zabawne anegdoty, romanse, trudne i niespokojne lata, dzieciństwo i młodość - to wszystko zawiera się w tej książce. Uważam, że warto sięgnąć po tę pozycję, gdyż jest to powieść pełna dobrego humoru, błyskotliwego języka i erudycji.

Recenzję opublikowałam również na swoim blogu oraz na innym portalu.