„Siostra Księżyca" to już piąta część serii „Siedem Sióstr", której autorką jest Lucinda Riley. W tej części poznajemy losy Tiggy.

Tiggy bardzo przypadła mi do gustu. Pod względem osobowości i stylu bycia jest dość podobna do mnie. To sprawiło, że czytając o jej przeżyciach, poznając jej myśli i jej zdanie na wiele tematów, czułem się naprawdę przyjemnie i chciałem poznać jej dalsze losy i rodzinną przeszłość. Miejsca akcji - najpierw Szkocja, a potem Hiszpania - zawładnęły moim sercem. Jestem miłośnikiem gór, lasów, ciszy i morza. Styl pisania autorki sprawił, że mogłem wszystko sobie wyobrazić.

Niestety, wielki wpływ na fabułę miała druga główna bohaterka, czyli Lucia. Początkowo nie docierało do mnie, że to o niej będą te wspomnienia, a nie o Marii. Marię polubiłem o wiele bardziej. Lucia nie przypadła mi do gustu. Ogólnie jej historia była nudna. Bardziej interesowało mnie to, czy zdoła spotkać swoich zaginionych braci i jak potoczy się związek jej matki Ramonem. Kariera taneczna Lucii była dla mnie uciążliwa i naciągana, dlatego spodobała mi się końcowa część, gdy bohaterka już opuściła Hiszpanię, a my poznaliśmy jej córkę.

Patrząc na całość, to historia rodziny Tiggy jest w porównaniu do obecnych wydarzeń nudna. Losy Tiggy w Szkocji, sytuacja z Zedem były moim zdaniem bardziej warte czytania. Ciekawe było jednak poznać historię i obyczaje Romów.

Książkę oceniam jako przeciętną. Poprzednie części były moim zdaniem.naprawdę fajniejsze. Oby opowieść o Elektrze była lepsza i przede wszystkim nie ostatnia.