Sięgając po tę pozycję nie miałam względem niej zbyt wielkich wymagań. Zrobiłam to tylko dlatego, że nie lubię niedokończonych historii. Chciałam się też przekonać, czy moje przypuszczenia względem dalszej fabuły się sprawdzą - sprawdziły, choć przyznaję, że autorce udało się też mnie zaskoczyć. Niestety nie umiem Wam powiedzieć czy pozytywnie - nie bardzo rozumiem takie zachowania innych ludzi. Jeśli chodzi o bohaterów, to są oni tak samo irytujący jak w części pierwszej, ich związek w dalszym ciągu jest toksyczny, a ukazywane wzorce wołają o pomstę do nieba. W tym więc zakresie nic się nie zmieniło. Jedyne, co jest tu trochę lepsze, to fabuła oraz zakończenie, które u mnie wywołało spore zaciekawienie tym jaki pomysł na trzeci tom ma autorka.

Niestety nie mogę polecić, ale jeśli lubicie tego typu literaturę i nie macie względem niej wymagań, to czyta się szybko.

[recenzja ukazała się na innych stronach]