Ruta i Jakub to z pozoru zwykłe małżeństwo z dwójką dzieci. Jednak w rzeczywistości nie jest tak kolorowo. Oboje przeżyli tragedię podczas II wojny światowej. Niby żyją razem, udają małżeństwo, a tak naprawdę nim nie są. Między nimi jest wiele przeciwności oraz wiele tematów, których nie chcą poruszać. Wcześniej nawet nie myśleli, że utworzą parę. Jednak los miał dla nich inny plan i aby się wspierać, postanawiają resztę życia spędzić razem.

Ruta jest poukładana i bardzo porządna, wszystko musi mieć dopięte na ostatni guzik. On natomiast ma bardzo dobrą posadę i dzięki temu ma wymówki, by wychodzić z domu wieczorami, a nawet wyjeżdżać na weekendy. Pewnego razu spotyka Krystynę. Krysia jest młodsza od niego, lecz urzeka go w niej i kolor jej oczu, oraz jej sylwetka. I tak powstaje trójkąt między Żydem, Żydówką oraz Polką.

Czy rzeczywiście da się żyć w takim trójkącie?
Czy Ruta nie zauważy, że mąż ma kochankę?
Czy Krystyna zgodzi się na bycie ciągle tą drugą?

Przepiękna historia, pełna przeróżnych emocji, już od pierwszych stron nie mogłam się od niej oderwać. Cała trójka idzie przez życie z własnym bagażem doświadczeń. Wszyscy stracili w II wojnie światowej kogoś bliskiego, kogoś, kogo bardzo kochali. Wcale się nie dziwię, że Ruta i Jakub po tak wielkiej tragedii postanawiają żyć razem, jakoś wspólnie się wspierać i przeżyć tę tragedię. Krystynę już zaczęto traktować jak starą pannę, gdy spotkała Jakuba. Mimo, iż jest od niej trochę starszy, to świetnie się dogadują i to z nim chciała spędzić resztę swojego życia. Jednak Jakub ma inne zobowiązania, mówi wprost, że nie zostawi Ruty, bo obiecali sobie wsparcie. Krystyna, kobieta pełna siły, nie potrafi zrezygnować z Jakuba i brnie w to dalej.
Autorki ukazują, jak ważna jest wierność i wsparcie. Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Historia jest oparta na faktach i to, że rzeczywiście wydarzyła się naprawdę, chyba jeszcze bardziej mnie porusza. Mało kiedy książka potrafi mnie wzruszyć, ale tu jest taki moment, gdzie chyba największy twardziel uroniłby łzę. Powieść jest przepiękna i mimo, że należy do tych grubszych, to czyta się bardzo szybo. A jeszcze ta okładka... jest po prostu cudowna, na pewno na długo zostanie w mojej pamięci. Nie wątpię, że do niej jeszcze kiedyś wrócę.

[Recenzja książki została wcześniej opublikowana na stronach księgarń internetowych oraz na stronach o tematyce książkowej.]