„Mama kłamie” to kolejny dobry thriller autorstwa Michela Bussi. Książka ma swoje plusy i minusy. Do tych pierwszych zaliczam sam temat (pamięć i jej krótkotrwałość u małego dziecka), wyjaśnienia działania naszej psychiki, procesu zapamiętywania oraz zaskakujące pokierowanie losem głównego i jedynego pozytywnego, dorosłego bohatera w połowie książki (!).
Uzbierało się również niestety trochę słabszych rozwiązań fabularnych. Uważam, że sama intryga jest zbyt nieprawdopodobna, komiksowa, postać policjantki irytująca i trochę sztuczna (podobnie jak pozostałych kobiecych bohaterek), zakończenie historii chłopca zaś wątpliwe moralnie (nie przekonało mnie, niestety). Kilka ostatnich stron książki przemilczę, bo były po prostu zbędne.
Inaczej, niż autorów większości opinii, mnie bardziej wciągnęła pierwsza połowa książki, bo była intrygująca, tajemnicza (ach, ten Guti!), natomiast później niewątpliwie akcja nabrała tempa, ale coraz bardziej stawała się niewiarygodna i momentami przerysowana.
Bussi ma specyficzny styl narracji, konstrukcji swoich powieści, kreowania postaci, nieco inny od używanych przez twórców tego gatunku (stąd pewnie niektóre rozczarowania w opiniach).
Mnie odpowiada jego pisarstwo, bo jest odmienne, a jednocześnie zaskakujące, czy to przez temat jaki podejmuje, czy lokalizację powieści lub wybór głównego bohatera.