Wilk od zawsze w literaturze i kulturze przedstawiany był jako wcielenie zła. Pojawia się w baśniach, bajkach ale jest też przedstawiany jako diabeł w wierzeniach chrześcijan. Te negatywne konotacje nie są wcale bezpodstawne. Ten drapieżnik, choć raczej nie poluje na dorosłych ludzi czując przed nimi strach, nie zawaha się przed zaatakowaniem dziecka czy trzody chlewnej. Zatem człowiek broniąc się przed jego atakami spowodował, że liczebność wilków mocno zmalała i obecnie gatunek ten jest pod ochroną.

W szwedzkim zoo zrodził się pomysł by odczarować wizerunek wilków. Drapieżniki, wykarmione przez ludzi i wychowywane w ludzkim towarzystwie, miały traktować opiekunów jako członków swojego stada. Za opłatą odwiedzający zoo mogli wejść na wybieg dla wilków i przeżyć niezapomniane chwile obcowania z dzikimi zwierzętami, licząc na ochronę pracowników ogrodu zoologicznego.

Jednak sytuacja ta uległa zmianie po dramatycznych wydarzeniach z 17 czerwca 2012 roku. Tego dnia na wybiegu dla wilków została znaleziona naga i martwa jedna z opiekunek watahy, nazywana przez pracowników matką wilków. Śmierć Karoliny wstrząsnęła personelem i opinia publiczną. Również autorem tej książki. Podjął on długą i wyczerpującą pracę, by wyjaśnić przyczyny tragedii, do jakiej doszło w Kolmarden. Czy wilk już na zawsze będzie nam się źle kojarzyć? Jak doszło do tego, że wilki zaatakowały osobę, którą doskonale znały? Czy tej tragedii można było uniknąć? Jakie wnioski można wyciągnąć z tej smutnej historii? Na te pytania Lars Bergen próbuje znaleźć odpowiedzi, śledząc rozprawy sądowe, rozmawiając z bliskimi ofiary i specjalistami od zachowań wilków, zarówno tych żyjących na wolności, jak i przebywających na wybiegach w ogrodach zoologicznych.

„Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo” jest wstrząsającym reportażem. Mimo, że wiedziałam, jaki będzie finał, czytając opis wydarzeń z dnia tragedii, odczuwałam przerażenie. U czytelnika, tak jak i u autora, budzi to pytania o regulamin panujący w zoo. Dlaczego ludzie znający naturę tych drapieżników zachowywali się tak lekkomyślnie?

Publikacja jest również źródłem wiedzy o zachowaniu wilków. Osoby zainteresowane tymi zwierzętami na pewno będą zadowolone z informacji zawartych w tej książce. A sięgając po „Dobrego wilka”, przy okazji prześledzimy inne przerażające historie, w których mordercą jest zwierzę. Z książki wyłania nam się myśl, że zwierzę na zawsze pozostanie wierne swojej naturze. A nasze próby nadania mu ludzkich cech mogą skończyć się dla nas tragedią.

Od redakcji:
Recenzja (w pierwotnej wersji) była wcześniej publikowana na innym portalu czytelniczym i/lub blogu.