...kim tak właściwie jest Antonina Tańska? Najbardziej wiarygodna wydaje mi się jako emigrantka z Polski do Ameryki, gdzie przebojem zdobywa przyjaciółkę i coraz lepiej radzi sobie w innym kulturowo świecie. Potem zrozumienie postawy i wyborów Tosi przychodzi mi z coraz większym trudem. Zakochanie, odkochanie, odbicie chłopaka siostrze - to może jeszcze są szaleństwa młodości. Ale kiedy dojrzała już Tosia wyrusza z kubańskimi komunistami na szlak bojowy, to okoliczności, które ją do tego skłoniły, nie są zbyt wiarygodne. Tosia raczej nie podziela ideałów komunizmu, ale nie tylko walczy, lecz później bierze także udział w szkoleniu bojowników z Boliwii, Argentyny, Chile...
Fikcyjne małżeństwo, zmieniane tożsamości, szlak bojowy w Boliwii...aż po upadku rewolucji los rzuca ją do Europy, gdzie przystaje do rodzących się ruchów terrorystycznych. Wszystko rzekomo po to, by odnaleźć porwanego przed laty syna. A może Tosia nie potrafi już żyć inaczej, jak tylko z bronią w ręku? Gdyby po prostu zadzwoniła do wuja - jedynego z całej rodziny, który ją wspierał - od razu, zanim stała się poszukiwaną przez służby komunistką - no cóż, wtedy po prostu nie mogłoby być tej książki...

Największą wartością powieści Joanny Jax są wiernie oddane obrazy Ameryki lat trzydziestych - zarówno Nowego Jorku, jak i prowincji. Także życie kubańskiej plantacji przed rewolucją, rządy Batisty, sama rewolucja i historyczne postaci w tle - Castro, Che - to wszystko nadaje powieści prawdziwego kolorytu. Wędrując z Tosią po górach Boliwii, uciekając przed wrogiem, biegunką i robactwem, można się poczuć, jakby się tam było.
A wybory Tosi - no cóż, dla mnie nie są zbyt wiarygodne. A i tak każdy pewnie w takiej samej sytuacji postąpiłby inaczej.