Książka "sama się czyta", bez dłużyzn, marnych opisów.
Karykaturalni (ale sympatyczni) bohaterowie, dowcipne dialogi, szybka akcja, kilka zagadek z przeszłości do rozwiązania (tajemnicze zaginięcie pewnego małżeństwa, pamiętnik dawnego "pana na włościach", skarb hitlerowca, trupy, nieszczęśliwa historia miłosna sprzed ponad pół wieku i sekret z tym związany), opuszczony dworek "do remontu", żubr, miejscowy wariat z siekierą, trio (policjant, majster, ksiądz), nowobogacki sołtys i główna bohaterka wrzucona w to wszystko przez złośliwą szefową z korporacji.
Dużo jak na 3 godziny czytania? Ano dużo, historia mało realna, ale czytało się bardzo dobrze, nie samym Dostojewskim człowiek żyje.
Powieść Joanny Tekieli przypominała mi trochę książki innej Joanny - Chmielewskiej. Wreszcie polska powieść obyczajowa (?), która mnie wciągnęła, nie tylko "akcją", ale i stylem, językiem "z przymrużeniem oka" i bez silenia się na bycie "literaturą do przemyśleń, pełną porad i złotych myśli jak żyć".
Dobra książka na wakacje, na chwilę odskoczni.

P.S. Szkoda, że druga i trzecia część nie jest już tak dobra - mam wrażenie, że autorka miała pomysł na jedną książkę (pierwszą), a pozostałym zabrakło przemyślanej intrygi, historii, wciągających wątków. Szkoda.