Zbiór opowiadań pisarza rosyjskiego Aleksandra Woronskiego (1884-1943), którego największa popularność przypada na lata dwudzieste XX wieku. Długo nie wydawany w Związku Radzieckim. W 1927 zostaje oskarżony o przynależność do opozycji trockistowskiej i usunięty z partii. Zmarł na zesłaniu. W 1956 roku został całkowicie oczyszczony z zarzutów i zrehabilitowany. Jego utwory mają charakter autobiograficzny i przedstawiają koleje losu rewolucjonisty. Są tu opowiadania o życiu kolonii zesłańców, o życiu więziennym, a także o ludziach przez walkę zniszczonych, którzy płacą wysoką cenę za zwycięstwo.

[Wydawnictwo Śląsk, 1988]