Z chrześcijanina ty pociechy mieć nie będziesz... darmo... Umieją oni człowieka przerobić, że się zaprze rodzonej matki i ojca... czarowniki te! Skosztował on ich chleba, naszego nie będzie jadł więcej.*

Nigdy bez bólu nie przychodzi człowiek nawet do lepszego stanu, a stokroć trudniejszym jest odrodzenie się społeczeństwa, które zwichnięte w biegu, niełatwo odzyskuje ruch bezpieczny i stały. Chwile przesilenia i gorączki są zawsze dobą nieładu i rozprężenia. Źli korzystają ze swobody, jaką daje nieposzanowanie praw, które się walą, uwalniając zarazem od poszanowania tych, których znać jeszcze nie mogą. Toż, co zawsze i wszędzie, objawiało się teraz u Polan, ale silna dłoń Mieszka nie dopuściła, aby zamęt ten wyrodził się w całkowite starganie wszystkich więzów.**

---
* * Józef Ignacy Kraszewski, "Lubonie", Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1959, s. 131.
** Tamże, s. 243.