Klementyna, główna bohaterka mieszkająca w Miasteczku, na każdym kroku komuś pomaga. Jej córka Dobrochna idzie w jej ślady i pewnego razu podczas drogi do szkoły namawia mamę, by zabrały do domu małą srokę leżącą na trawie. Klementyna na początku protestuje, jednak córka tak nalega, że nie może jej odmówić. Zanim wróci do domu, już całe Miasteczko będzie wiedziało o nowym nabytku głównej bohaterki. Stara Anna przestrzegała ją kiedyś, że sroka zwiastuje niespodziewanych gości, jednak Klementyna uznała to za zwykły zabobon...

Wkrótce przyjeżdża do niej koleżanka, która jest zainteresowana zakupem domu w Miasteczku. Jednak dwór, który chce kupić, nie ma najlepszej opinii. Klementyna dobrze pamięta, że gdy była małą dziewczynką, babcia powtarzała jej, by tam nie chodzić, bo to złe miejsce, a nie tylko ona dostawała takie rady. Stara Anna również ostrzega główną bohaterkę oraz jej koleżankę, by nie chodziły do dworu same, a tym bardziej go nie kupowały. Obie kobiety nie mogą pojąć, czemu każdy straszy je tym dworem. Jednak koleżanka Klementyny to dopiero pierwszy gość...

Po raz kolejny powtórzę, uwielbiam tę serię. Jest taka życiowa, prawdziwa. Miałam wrażenie, jakbym mieszkała w tym Miasteczku. Historia lekka, przyjemna, idealna na odprężenie się po całym dniu. Uwielbiam takie książki i zawsze żałuję, że tak szybko się kończą. Klementyna jest taką przyjazną osobą, do której z ogromną chęcią wpadłabym na rogaliki z pyszna konfiturą i gorącą herbatę. Dobrochna jest podobna z zachowania do swojej mamy, choć jest bardziej gadatliwa.

Książkę gorąco polecam wszystkim kobietom, gdyż wydaje mi się, że mężczyzn może nie zaciekawić życie kobiety samotnie wychowującej dziecko. Lecz jeśli chodzi o kobiety, jest to historia dla młodych i dla starszych. Czyta się szybko i przyjemnie. Cała seria jest niesamowita. Na pewno kiedyś do niej powrócę.