Bardzo wciągająca i niezwykle prawdziwa powieść. Autorka wprowadza nas w świat wspomnień wybitnego naukowca, którego poukładane życie rozpadło się w jednej chwili przez podjęcie złej decyzji. Gdyby został na miejscu i udzielił pomocy, jego życie nie skomplikowałoby się tak bardzo; może dziewczyna, otrzymawszy wcześniej pomoc, miałaby szansę przeżyć? Życie Tomasza po wypadku zmieniło się w rwący wodospad, każde jego kłamstwo wciągało go coraz głębiej, jak wir w spienioną wodę. Wyrzuty sumienia bezustannie dręczą Tomasza, co również zauważa jego żona; on sam wie, że im później przyzna się do winy, tym gorzej. Z obawy przed utratą rodziny i zaprzepaszczeniem kariery postanawia udać się do psychiatry, ale nie ma takich tabletek, które zagłuszą nasze sumienie.

Autorka swoją powieścią uświadamia nam, do czego doprowadza kłamstwo, jak ukrywanie popełnionego przestępstwa może doprowadzić nawet do choroby psychicznej. W książce poruszony jest bardzo ważny temat wynalezienia leku na raka, nad którym pracuje Tomasz. Czy, gdyby nie doszło do wypadku, lub gdyby przyznał się wcześniej, udałoby mu się znaleźć lek na tą straszną chorobę? Autorka ukazuje nam, że nie tak łatwo jest żyć z wyrzutami sumienia, prawda w końcu nas dopadnie, a im później tym gorzej. Los zsyła nam różne niespodzianki, raz dobre, raz złe, a ludzie zazwyczaj w swoich życiowych planach uwzględniają tylko dobre rzeczy, tymczasem trzeba być gotowym na radość i na smutek, który zazwyczaj zjawia się niespodziewanie.

Powieść napisana jest w formie pamiętnika, który znajduje nowa właścicielka mieszkania Tomasza. Opowieść tak ją zaciekawiła, że postanowiła odwiedzić go w więzieniu i zapytać, czy może wydać jego dziennik w postaci książki. Moim zdaniem nadaje to powieści szczerości i autentyczności. Bohaterowie są bardzo dobrze dobrani, choć muszę przyznać, że czasami zachowanie Tomasza mnie irytowało. Dobrze wiedział, w co się pakuje, uciekając z miejsca wypadku, ale nie pomyślał, jak jego bliscy to przeżyją, gdy prawda wyjdzie na jaw. Można również potraktować to jako przesłanie, że nie możemy myśleć tylko o sobie, bo obok nas są ludzie, którzy nas kochają. Powieść czyta się szybko, a bardzo wciągająca, ciekawa fabuła nasuwa wiele przemyśleń.