Wrażliwa, romantyczna Celia, tęskniąca za prawdziwym uczuciem, a jednocześnie - po dramatycznych doświadczeniach życiowych - obawiająca się go, spotyka na egzotycznej wyspie malarza nazwiskiem Larraby. Malarzowi udaje się nakłonić bliską samobójstwa Celię do zwierzeń. W swej spowiedzi opisuje ona powikłane dzieje swych trzech największych miłości - do matki, córki i męża. Fiasko życiowe, które poniosła, wydaje jej się nieodwracalne. Tylko śmierć mogłaby ją uwolnić od cierpienia...

[Prószyński i S-ka, 2004]