Genialna, a zarazem przerażająca wizja końca ludzkości. Nie do końca wiadomo, kim są istoty, które zdominowały świat i jak wyglądają, i to jest najgorsze, gdyż ten, kto je zobaczy, nie może o nich nic powiedzieć: jedno spojrzenie na nie sprawia, że człowiek traci rozum i się zabija. Więc jak pokonać coś, co nie wiadomo jak wygląda? Ludzie, którym udaje się uniknąć kontaktu z istotami, muszą zmierzyć się z problemem, komu można zaufać w tym szalonym świecie. Przerażająca wizja życia w zamknięciu, ciemności, bez możliwości oglądania światła dziennego może każdego doprowadzić do szaleństwa, ale chęć przeżycia jest silniejsza, niż patrzenie na świat. Autor ujmująco opisuje trud wychowania dzieci w takich warunkach, uczucia matek, gdy zamiast pokazywać dzieciom świat zewnętrzny i jego piękno, muszą je - zamknięte w domu - uczyć rozpoznawać dźwięki z zamkniętymi oczami.

Bohaterka powieści to silna kobieta, która pragnie dla swoich dzieci bezpieczeństwa, dlatego postanawia udać się w niebezpieczną podróż; nie opuszcza jej myśl, co się stanie z dziećmi, gdy jej zabraknie. Pomimo napotkanych po drodze przeszkód nie poddaje się; mimo bólu i konieczności zdjęcia na chwilę opaski dąży do upragnionego celu. Nie daje po sobie poznać strachu, ale dzieci i tak go wyczuwają.

Bardzo szczegółowe i dopracowane opisy zdarzeń i miejsc zabierają nas w świat, do którego nikt z nas nie chciałby trafić. Autor bardzo dobrze dobrał do siebie bohaterów, chociaż szkoda że niektórych uśmiercił. Narracja, bardzo dobrze prowadzona przez główną bohaterkę, pozwala postawić się nam w jej sytuacji, bo czy każdy z nas byłby gotowy żyć w zamknięciu, bez słońca, żeby przeżyć?

Książkę czyta się bardzo szybko, charakteryzuje ją wciągająca akcja i świetna fabuła. Pora obejrzeć film; mam nadzieję, że będzie tak dobry, jak powieść.