Znalazłam tę książkę w bibliotece w dziale "Kryminały" i opatrzoną nazwiskiem Agathy Christie, byłam więc trochę zaskoczona, gdy zorientowałam się, że tak książka kryminałem wcale nie jest. Postanowiłam jednak przekonać się, jak Królowa Kryminału poradziła sobie z powieścią obyczajową. I mogę powiedzieć: poradziła sobie świetnie!

Książka opowiada o kobiecie, która wraca właśnie do Anglii z Bagdadu, gdzie bawiła w odwiedzinach u córki. Przez nieszczęśliwy zbieg okoliczności jest zmuszona spędzić kilka dni na pustkowiu, odizolowana od reszty świata. Staje się to dla niej okazją do gorzkiego rozrachunku z samą sobą, do pogodzenia się z myślą, że przez lata krzywdziła swoich najbliższych, nie zdając sobie z tego sprawy. Pod wpływem tych wspomnień kobieta powoli zmienia swoje życie...

Ta książka ma w sobie coś magicznego. Coś, czego nawet nie potrafię nazwać, ale są to z pewnością czary. Gorąco polecam, warto tę książkę przeczytać!