W 1964 roku ukazała się w Anglii książka „Morderca w deszczu” zawierająca osiem opowiadań Chandlera; w Polsce zbiór pod takim tytułem ukazał się w 1990 roku i spośród tych ośmiu nowel zawierał trzy, a ponadto dwa z innych zbiorów. Według chronologii są to następujące opowiadania:

„Morderca w deszczu” (styczeń 1935) – do detektywa, tym razem bezimiennego, zgłasza się Anton Dravec, którego niepokoi związek jego córki z Haroldem Steinerem, dystrybutorem nielegalnej pornografii. W domu Steinera detektyw znajduje jego zwłoki oraz nagą dziewczynę pod wpływem narkotyków, której ktoś robił zdjęcia ukrytym aparatem. Detektyw odwozi dziewczynę, a po powrocie do domu Steinera nie znajduje ani zwłok, ani kliszy z aparatu. Standardowe opowiadanie z dość zaskakującym finałem, sugerującym porażkę detektywa.

„Strzelanina u Cyrana” (styczeń 1936) – detektyw Ted Malvern znajduje w pokoju hotelowym nieprzytomną Jean Adrian; doszedłszy do siebie, dziewczyna twierdzi, że gangsterzy chcą dopaść jej chłopaka, boksera Duke'a Targo i zmusić do przegrania walki. Targo jednak wygrywa, a następnie w lokalu „U Cyrana” zabija człowieka, który ogłuszył jego dziewczynę. Gdy Malvern próbuje rozwikłać sprawę, zostaje wraz z dziewczyną porwany przez gangsterów, mających w garści miejscowego polityka. Ciekawa, choć dość mocno pogmatwana historia z gorzką samokrytyką detektywa na końcu.

„Kobieta w jeziorze” (styczeń 1939) – John Dalmas otrzymuje od Violetsa M'Gee zadanie odnalezienia żony Howarda Meltona, która zniknęła przed niemal dwoma tygodniami. List, który zostawiła, wskazuje na to, że mogła uciec do Meksyku, by tam uzyskać rozwód, ale jej potencjalny nowy mąż, Lance Goodwin, o niczym nie wie. Melton chce, by sprawa została prowadzona dyskretnie, gdyż twierdzi, że jego żona to kleptomanka i możliwe, że dostała się do więzienia, a rozgłos nadany tej sprawie mógłby zaszkodzić jego karierze. Dalmas bierze się do pracy i najpierw znajduje zwłoki Goodwina, a potem w jednym z jezior trafia na ciało kobiety uderzająco podobnej do żony Meltona. Dobre, klarowne i dość wiarygodne opowiadanie z wyrazistymi i jednoznacznymi postaciami, które po kilku latach przerodziło się w powieść „Tajemnica jeziora”.

„Będę czekać” (październik 1939) – detektyw hotelowy Tony Reseck otrzymuje od swojego brata, gangstera Ala, polecenie, by ukryć przebywającą w hotelu Eve Cressy, gdyż jej mąż, Johnny Ralls, którego wsypała, wychodzi z więzienia; poza tym Ralls jest poszukiwany przez mafię, gdyż prowadząc kasyno oszukał gangsterów. Stylowe opowiadanie, nastrojowe i najkrótsze, bo mające zaledwie kilkanaście stron. I ciekawostka dla filologów angielskich: opowiadanie pojawia się też w zbiorze „Angielskie lato”, różnice między nimi są dość duże, ale oryginał – do znalezienia w internecie – jest jeszcze inny.

„Spokojne góry” (wrzesień 1941) – detektyw John Evans dostaje list od Freda Laceya z prośbą o przyjazd do położonego w górach miasteczka Puma Point w pilnej i poufnej sprawie. Na miejscu okazuje się, że Lacey został zamordowany. Evans, początkowo błądząc po omacku, przy pomocy miejscowego szeryfa wpada na trop szajki wypuszczającej do obiegu fałszywe banknoty. Standardowa historia z wojenną intrygą w tle, ale z dość prostackim finałem; na jej treść wpłynęły dwa fakty: przeprowadzka Chandlera i jego żony do Big Bear Lake w górach San Bernardino i coraz większe zaangażowanie USA w II wojnę światową. I jeszcze taka ciekawostka: w książce jest mowa o fałszywych banknotach – w oryginale również, sprawdziłem – a Tom Hiney w książce „Raymond Chandler. Biografia” pisze, że przestępcy drukowali antybrytyjską bibułę.

Mamy więc dwa dość dobre opowiadania i trzy przeciętne, bilans jest więc dodatni; trzy zostaną wykorzystane do późniejszych powieści. Szkoda tylko, że przełożyło je aż trzech tłumaczy, bo przez to są widoczne stylistyczne różnice, niemniej jednak można je przeczytać bez poczucia zmarnowanego czasu.