Inni ludzie (Masłowska Dorota)
Wysłuchałem, nie przeczytałem. Nie wiem, czy to była adaptacja. Co prawda Audioteka zarzekała się, że to cała powieść na głosy, ale chyba im nie dowierzam.
Dałem ocenę bardzo dobrą, ale tak naprawdę nie wiem, czy ją dałem Masłowskiej, czy aktorom całkiem sprawnie radzącym sobie z rappem. Możliwe, że zarówno autorce jak i zespołowi. Jeden lektor zapewne nie przeczytałby tego tekstu tak sprawnie.
No i mamy kolejny obraz polskiej rzeczywistości. Wykrzywiony? Wypaczony? Zakłamany? Nie, jedynie skondensowany. I jednocześnie wielką niemoc. Masłowska po prostu o niej pisze. Trudno inaczej żyć, jak tylko na krawędzi tego co "normalne", trzeba mieć marzenia i cele, których się i tak nie osiągnie. A więc znowu uwierająca "normalność" ze swoimi paskudnymi brudami, kiepskim seksem, intensywnym pulsem miasta, burą szmatą nieba.
Pesymistycznie? Bardzo. Wulgarnie? Bardzo. Normalnie? Bardzo i niezbyt. Zaczynam pisać Masłowską.
Dla mnie bolesna literatura. Kolejna bańka, którą się otoczyłem, pęka i nie zostaje nic.