Recenzentka: porcelanka

Ellie to owczarek niemiecki i pies ratowniczy wyszkolony do szukania zaginionych osób. Poznajemy ją jako kilkudniowe szczenię, które na razie zna tylko zapach swojej mamy i smak jej mleka. Suczka powoli odkrywa otaczający ją świat i bawi się z rodzeństwem. W jakiś czas później zjawia się Jakob, który szuka szczeniąt mogących w przyszłości zostać psami ratowniczymi i wybiera Ellie. Odtąd jej psie życie nabiera tempa i zaczyna przechodzić odpowiednie szkolenie.

„Ellie” to opowieść o psie wyszkolonym w celu ratowania ludzi i odnajdowania zaginionych osób, a także o przyjaźni psa z człowiekiem i wpływie zwierząt na nasze codziennie życie. Cameron w swojej książce oddaje głos suczce i to z jej perspektywy poznajemy całą historię. Ellie rozpoczyna szkolenie na psa ratowniczego, poznaje zwyczaje swojego opiekuna i zaczyna pojmować, czego się od niej oczekuje – „zrozumiałam swoje prawdziwe zadanie: miałam nie tyle odnajdować ludzi, ile ich ratować.” [1]

Jak wyjaśniono w posłowiu „psi nos jest mniej więcej milion razy wrażliwszy od ludzkiego. Psy są w stanie tropić wonie na ziemi i z powietrza. W obu przypadkach wyłapują zapach tego samego: mikroskopijnych fragmentów włosów i skóry. Ludzie nieświadomie codziennie je „gubią”. Psy potrafią je zwęszyć i wytropić daną osobę.” [2] Ellie tropi zagubione w trakcie zabawy dzieci, odnajduje starsze osoby dotknięte demencją i niepotrafiące samodzielnie trafić do domu. Zaprzyjaźnia się z Jakobem i rozprasza jego samotność towarzysząc mu na co dzień. „Skoro nie mogłam odnaleźć Jakoba, uratować go czy jakkolwiek mu pomóc, po prostu byłam przy nim, dzieląc jego smutek.” [3] Jednak w jej psim życiu zachodzą ciągłe zmiany – opiekę nad nią przejmuje Maya i nagle Ellie musi odnaleźć się w mieszkaniu z trzema kotami, które postrzega jako stworzenia pozbawione dobrych manier. Emocjonuje się także „Pracą” – szukanie ludzi przestaje być dla niej zabawą po której jest nagradzana, a zaczyna być poważnym zadaniem nadającym sens jej istnieniu.

„Ellie” to porywająca i pełna humoru historia. Chociaż powieść została napisana prostym językiem i nieco infantylnym stylem, a skierowana jest do młodszego czytelnika, to każdy odnajdzie w niej coś dla siebie. Przygody dorastającej suczki są zajmujące, uczą empatii i szacunku dla zwierząt. Cameron przybliża również pracę psów ratowniczych i ich opiekunów – pokazuje jak odpowiedzialne jest to zajęcie, z jakim ryzykiem i wysiłkiem się wiąże. Wszystko to zostało opowiedziane w bardzo przystępnej formie i okraszone kilkoma ilustracjami.

Na pewno warto sięgać po książki, które uwrażliwiają, pokazują inne spojrzenie na wydawałoby się oczywiste kwestie i uczą dostrzegania potrzeb i uczuć otaczających nas ludzi. „Ellie” Camerona do takich powieści niewątpliwie należy, co więcej uświadamia, że psy także odczuwają, cierpią i łakną naszej troski i miłości.



[1] W. Bruce Cameron, „Ellie”, przeł. Edyta Świerczyńska, Wydawnictwo Kobiece, 2018, s. 70
[2] Tamże, s. 217-218
[3] Tamże, s. 71


Autor: W. Bruce Cameron
Tytuł: „Ellie”
Tłumacz: Edyta Świerczyńska
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece, 2018
Liczba stron: 224

Ocena recenzenta: 5/6