Uwielbiam romanse historyczne, opisy pięknych krajobrazów, strojów, beztroskie życie. Autorka zabiera nas w świat dziewczyny, która z dnia na dzień przenosi się z biedy do luksusu, musi zmienić całe swoje zachowanie, nauczyć się zasad panujących w nowym dla niej dziwnym świecie. Kiedy Florie przekroczyła próg jej nowego dużego domu zdała sobie sprawę już na samym początku, że nie będzie tu szczęśliwa i od razu postanawia, że wróci w swoje rodzinne strony. Opryskliwa i nieuprzejma ciocia wraz z kuzynką wyśmiewają jej brak manier i zachowanie. Ciotka wymusza na niej określony sposób zachowania lecz dla Florie, która wychowywała się wśród wrzosowisk jest to trudne do zaakceptowania co doprowadza do spięć między nią a ciotką. Florie za wszelką cenę pragnie uciec z wielkiego domu i wrócić na swoje wrzosowiska lecz nie ma na to pieniędzy. Gdy zjawia się Turlington jest jej znacznie łatwiej ponieważ bardzo dobrze się rozumieją i z czasem rodzi się między nimi uczucie, ale czy dziewczyna zdoła swoją miłością pokonać jego mroczną stronę? Opisy pięknych krajobrazów zabierają nas do pięknej Kornwalii na tajemnicze, mroczne wrzosowiska. Po przeprowadzce bohaterki do Londynu poznajemy różnice życia między wsią a dużym miastem. Powieść z bardzo ciekawą fabuła, narratorką jest Florie, która opisuje nam swoje życie, rozterki, tęsknoty. Autorka przedstawia nam jak miłość potrafi być trudna, Florie uważa Turlingtona za swoją bratnią duszę, lecz trudno jej zaakceptować jego zachowanie oraz decyzje. Powieść bardzo dobrze oddaje kontrast pomiędzy życiem na wsi w biedzie a życiem w dużym mieście w luksusie. Autorka nadaje powieści realizmu poprzez fabułę, ponieważ każda rodzina zmaga się z problemami czy to małymi, czy większymi. Mogę sobie jedynie wyobrazić, że taka sytuacja mogła mieć miejsce czy w czasach obecnych, czy dawnych. Bohaterowie świetnie wykreowani, realistyczne opisy krajobrazów Kornwalii jak i zatłoczonego Londynu, idealna narracja i świetne zakończenie to są wszystkie zalety powieści, która nie posiada żadnych wad. Najbardziej w powieściach historycznych podoba mi się życie bohaterów, którzy tak naprawdę oprócz siebie nie mają zbyt wiele jak my w obecnym czasie.