Porfiriusz z Tyru, neoplatonik, wybitny intelektualista swej epoki, znany jest jako zwolennik i propagator tradycyjnej religii pogańskiej w czasach coraz wyraźniejszej dominacji chrześcijaństwa.

"O wegetarianizmie" jest jedynym zachowanym starożytnym traktatem o wegetarianizmie w starożytności. Autor omawia praktyki żywieniowe i ofiarnicze poszczególnych ludów, między innymi Greków, Egipcjan, Żydów, Syryjczyków, Persów, Hindusów i Scytów. Zajmuje się dietą sekt religijnych, takich jak pitagorejczycy w Wielkiej Grecji, esseńczycy w Palestynie, gnostycy w Rzymie, bramini i samani w Indiach. Podaje restrykcje pokarmowe obowiązujące w świątyniach egipskich, w misteriach Mitry, w Eleusis, w Grocie Idajskiej na Krecie.

Traktat "O wegetarianizmie" jest zarazem fundamentalnym dziełem pogańskiego ascetyzmu. Przedstawia ideał życiowy filozofa, który powinien panować nad apetytem, respektować prawa zwierząt i nie szkodzić środowisku. Przykład Diogenesa z Synopy stanowi dowód na to, że postulaty wstrzemięźliwości w jedzeniu, sprawiedliwości wobec zwierząt i nieszkodliwości dla środowiska są naprawdę możliwe do realizacji.

Oddawany do rąk Czytelników pierwszy polski przekład Porfiriuszowego traktatu "O wegetarianizmie" inauguruje nową odsłonę serii "Źródła Myśli Filozoficznej", wydawanej do 2011 roku przez Wydawnictwo WAM z Krakowa.

[Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, 2018]