Gdzieś na terenie Europy znajduje się pociąg w którym z jednych z wagonów znajduje się ładunek plutonu. Agenci UNACO wkraczają do akcji – Sabrina Carver i Mike Graham udają się na poszukiwanie składu, a C.W. Whitlock wyjeżdża do zakładów atomowych koło Monachium. Śledztwo wykazuje, że kradzież i przemyt plutonu jest tylko przykrywką dla radzieckiego generała do poważnego spisku.

Dzieje się w tej książce wiele, ale chwilami odnosi się wrażenie, że zbyt wiele i w efekcie ona po prostu nudzi i męczy. Bohaterowie a to się przebierają i podają za kogoś innego, a to zostają porwani, a to zostają uwolnieni, a to są sprzymierzeńcami, a to zostają przejrzani jako wrogowie... Książka została napisana na podstawie scenariusza stworzonego przez Alistaira MacLeana w latach osiemdziesiątych czyli wtedy, kiedy on już niczego dobrego nie pisał; przerobienia scenariusza na powieść dokonał Alastair MacNeill i konia z rzędem temu, kto powie mi kto to jest? Jakoś nie chce mi się wierzyć w tak niesamowitą zbieżność nazwisk, ale wszystko jest możliwe, tym bardziej, że kilka tytułów ten pisarz na koncie ma. Ja jednak zawsze byłem sceptycznie nastawiony do takiego żerowania na sławnym nazwisku i w przypadku tej książki nie zmieniłem zdania – jest ona kiepska, najlepszym pozycjom w dorobku MacLeana nie dorasta do pięt i szkoda na nią czasu.