"Pusta Ziemia" to powieść science fiction o podróży w przyszłość.

Bohaterowie książki wyruszają na wyprawę międzygwiezdną do położonego około 20 lat świetlnych od Ziemi układu planetarnego, w którym odkryto ziemiopodobną planetę. Badają ją a następnie wyruszają w podróż powrotną. Tu jednak napotykają na problemy, w wyniku czego lot przeciąga się tak bardzo, że na Ziemi mija w tym czasie 750 lat. Kiedy docierają do Układu Słonecznego odkrywają w nim zagadkowe zmiany, które badają chcąc zrozumieć, co wydarzyło się podczas ich nieobecności.
Akcja jest przewrotna - do samego końca czytelnik nie domyśli się rozwiązania zagadki, a kiedy wreszcie ją pozna, zaskoczenie będzie zupełne.

Powieść należy do gatunku fantastyki naukowej, gdzie możliwości snucia fantazji są nieograniczone. Czytałem niejedną książkę, w której ludzie przyszłości zasiedlali Układ Słoneczny a ich ekspansja rozciągała się na całą Galaktykę. To piękna wizja, ale niestety fałszywa. Tego właśnie dowiadujemy się z "Pustej Ziemi".

Nie chcąc zdradzać treści, wspomnę jeszcze o punktach, które na mnie wywarły szczególne wrażenie. Po pierwsze opis sztucznej inteligencji i jej odniesienie do ludzkiej psychiki, a po drugie analityczne potraktowanie tematu zachowań bohaterów, spędzających długie lata na pokładzie statku kosmicznego. Ich postawy w obliczu śmiertelnego zagrożenia dają wiele do myślenia i już dziś mogą stanowić przestrogę dla planowanych niedługo wypraw na Marsa.