Na wysłuchanie audiobooka wybrałam celowo pierwsze dni listopada, kiedy to wspominamy naszych bliskich zmarłych. Książka niełatwa, myślę, że trzeba do niej dojrzeć. W tym też dopatruję się bardzo dużych rozbieżności w ocenie utworu.
Główny bohater porządkuje rzeczy po zmarłej matce – książki, zapiski z przepisami, drobiazgi codziennego użytku i snuje niespieszne opowieści z jej życia. Przedstawia nam kobietę o niełatwym charakterze, z zasadami. Ze wspomnień bohatera o matce emanuje dużo emocji, ciepła. Syn pamięta jakie książki czytała matka, gdy była smutna, jakim długopisem lubiła pisać, wspomina, jakie seriale, po raz kolejny, oglądali podczas jej choroby. Widać z opowieści snutej przez syna, jak silna więź ich łączyła, jak dobrze się znali.
Obawiałam się, że książka będzie bardzo melodramatyczna, pełna rozpaczy, rozdrapywania ran po śmierci bliskiej osoby. Ale nic bardziej mylnego. Mimo, że z każdego fragmentu czujemy tęsknotę za matką, czujemy miłość syna do niej, książka nie miała na celu doprowadzić czytelnika do łez, emocjonalnego rozbicia. Autor do problemu pożegnania podszedł „po męsku”, bez dramatu, łez, rozpaczy. Ale przepięknie opowiedział nam o bardzo ważnej osobie w jego życiu, trudzie rozstania się z przedmiotami dla niej bliskimi, zamknięciu pewnego rozdziału w życiu. Dla mnie książka piękna. Ważna.