Amelia Puksztówna, rezolutna i charakterna czternastolatka, jest córką owdowiałej przed rokiem właścicielki Księgarni Puksztów, mieszczącej się w Warszawie przy ul. Świętojańskiej. Przyjaźni się z urwisem Kacprem, starym lirnikiem Błękitnym Płaszczem, a także z Emilką Chopinówną - siotrą Frycka Chopina! W skrytości ducha, mimo oddawania się przeróżnym psotom i rozrywkom nieprzystojącym młodej damie, marzy o wielkiej miłości i rycerzu swego serca. Marzy także o miłym mężu dla swej matki - najlepiej takim, który ma syna, mogącego stać się jej starszym bratem. Katastrofa, do której doprowadza intryga, knuta w celu realizacji tego marzenia, skłania rodzinne konsylium do oddania Amelki na słynną pensję Zuzanny Wilczyńskiej (której wychowanicą była m.in. Narcyza Żmichowska).

"Róże dla pensjonarki" to jedno z zapomnianych dziełek, które łączy przyjemne z pożytecznym. Język powieści jest wspaniały, przebogaty, z lekka stylizowany, a z pewnością dodatkowo przybliża nam realia Polski z końca lat dwudziestych XIX wieku. Jakkolwiek klasyfikuje się to dzieło Hanny Muszyńskiej-Hoffmanowej jako powieść pensjonarską, to na pensji ma miejsce nieledwie ćwierć, góra trzecia część akcji. Wiele tu jest fragmentów komicznych (sam śmiałem się w głos, czytając książkę na ulicy), ale i podnoszących tematykę pozycji kobiety w ówczesnym społeczeństwie. Księgarnię Puksztów odwiedzają tak literaci i dziennikarze, jak sawantki, poetessy i działaczki społeczne. Sama Amelka często nieźle musi się nakombinować, aby móc zrealizować swoje dążenia (wielokroć są to figle), na które płeć mocna patrzy z dezaprobatą lub szokiem (podobnie, jak wiele szacownych matron czy ochmistrzyni pensji). Tłem tego zaś stają się ważkie wydarzenia historyczne - lata poprzedzające i współczesne Powstaniu Listopadowemu. A wszystko to przedstawione jest w realiach Warszawy i okolic sprzed 200 lat (Wola, Chrzanów to wsie podwarszawskie, na Marymoncie stoją młyny, Żoliborz zwie się jeszcze Joli Bord).

Z tytułu osadzenia akcji w tak ważkim momencie i miejscu Amelia ma kontakt z całą galerią postaci historycznych: Fryderykiem Chopinem, Maurycym Mochnackim, Joachimem Lelewelem, Klementyną z Tańskich Hoffmanową (czyżby antenatką autorki?), Adamem Mickiewiczem czy Juliuszem Słowackim (przedstawionym jako urzędnik, któremu wyrozumiały pracodawca pozwala w wolnych chwilach pisywać wierszydełka). Prócz tychże wymienione jest wiele innych postaci, znanych z kart historii i literatury. Ważną rolę pełni przykładowo sielanka "Wiesław" Kazimierza Brodzińskiego, a niejedyny to trop literacki! Bohaterowie i ich przyjaciele co i raz bywają w teatrze, zachwycając się i odnosząc do aktualnych wydarzeń aluzje literacko-polityczne obecne w sztukach, które dla większości z nas były jedynie szkolnymi lekturami "do zaliczenia". Sprawia to, że lektura "Róż dla pensjonarki" jest satysfakcjonująca na bardzo wielu poziomach. Dziwne więc, że powieść ta jest tak mało znana, właściwie zupełnie zapomniana - bo warto poznać ją bliżej, stanie się wtedy prawdziwą przyjaciółką.