1Q84: Tom 2 (Murakami Haruki) To dziwne, że nie napisałem niczego po pierwszym kontakcie z Murakamim. O innych też nie, chociaż miałem zamiar. Lenistwo? Niechęć do odgrzewanych po kilku dniach lektury tematów? Liczne zajęcia? Takie usprawiedliwienia są dobre jedynie dla mnie.
"1Q84" po drugim tomie lektury robi się coraz ciekawszy. Elementy fantastyki grają już na całego, chociaż nadal nie wiem (zapewne do końca powieści nie będę wiedział), czym są "little people".
Murakami znakomicie buduje nastrój, skłaniając się do elementów ezoterycznych przeplatanych z brutalną i dotkliwą niekiedy rzeczywistością.
Tokijskie życie i fantazje bohaterów, fantastyczny świat, którego nie akceptują, dwa księżyce, inny, a niby ten sam rok. Wiele tego rodzaju przemian jedynie z minimalnymi zmianami w otoczeniu.
No i jeszcze monotonne, uporządkowane, ale nie korporacyjne życie bohaterów. Dzięki temu mają więcej swobody, chociaż niechętnie odchodzą o uregulowanego, ułożonego i dobrze zorganizowanego trybu życia. Aomame nie boi się właściwie niczego. Jest zdystansowana zarówno do życia jak i śmierci... swoich ofiar. Nie wiem, co będzie dalej, ale już w tej chwili wiem, że będę dalej czytał Murakami'ego.