Życie na odludziu, które wybrała Hana dla swoich wilczych szczeniąt, nie jest łatwe. Ziemia wymaga wiele pracy, by uprawy rosły, dom okazuje się być ruiną, ale kobiet nie marnuje czasu na marudzenie, tylko bierze się do roboty. Co jednak taka miastowa dziewczyna może wiedzieć o życiu na wsi? Na szczęście japońska prowincja lubi nowych i z pomocą przychodzą jej sąsiedzi: radzą, użyczają sprzętu, dzielą się nasionami i sadzeniakami. W ramach wdzięczności Hana stara się podzielić tym, co sama wyhodowała. Jakie zdziwienie następuje, kiedy dowiaduje się, że tylko jej pól nie zryły dziki. Czy to ma coś wspólnego z tym, że jej dzieci to małe wilki?

Czas na wsi szybko mija i z maluchów Ame i Yuki zmieniają się w przedszkolaki. O ile Yuki chce chodzić do przedszkola, a później szkoły, o tyle Ame niekoniecznie. Jego ciągnie do przyrody, do lasu. Jest niczym samotny wilk i nawet nie wzbrania się, by stać się nim naprawdę. Za to Yuki z całych sił ukrywa swoją wilcza naturę. Dotąd udawało się jej gładko, jednak do klasy przychodzi nowy uczeń o znakomitym węchu. To on wyczuwa od Yuki zapach zwierzęcia, przez o dziewczyna unika towarzystwa nowego chłopaka jak może. Jednak zostaje to zupełnie inaczej odebrane przez nowego.

Recenzję opublikowałam wcześniej na moim blogu. Link w komentarzu.