1/ (47) Nawałnica mieczy: Krew i złoto (Martin George R. R.)
“Nawałnica mieczy” jest w mojej opinii lepsza niż obie poprzednie części – doskonale znamy już bohaterów, więc w zasadzie wiemy, czego po kim można się spodziewać…… ale jednak nie do końca. Niespodzianka goni niespodziankę.

Jaime Lannistera – postać niejednoznaczna, jak niemal wszystkie w dziele Martina - wcale nie jest do końca takim, jakim widzą go inni, często zaskakuje, a z czasem budzi moją coraz większą sympatię (choć to nieco nieoczekiwane). Podobnie wygląda sprawa jego brata, Tyriona, którego historia jest ciekawa od samego początku, czyli tomu pierwszego, ale teraz staje się wręcz porywającą. Nie inaczej przedstawiają się losy Daenerys, która osiąga naprawdę wiele, mimo że z dala od bliższych nam konfliktów, lecz tkwiąca pośrodku swoich własnych, nie mniej istotnych i sprawnie ukazanych. Sansa i Arya mniej zaskakują niż inni, ale w ich postaciach widzę jeszcze spory potencjał…. będzie się działo.
W trzecim tomie króluje niebywałe okrucieństwo, przez które autor każe przechodzić swoim bohaterom oraz magia, której jest coraz więcej, i która ma istotny wpływ na wydarzenia i rozwiązania niektórych sytuacji. Tom czwarty przed mną, oby nie rozczarował.

2/ (48) Początek (Brown Dan)

Lektura godna uwagi, ale nie porywająca. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Może nie przykuwa uwagi tak jak "Kod Leonarda" czy "Anioły i Demony", ale trzyma poziom pozostałych tomów z serii z Robertem Langdonem. Jeżeli jednak czytelnik liczy na to, że wraz z rozwojem akcji napotka coraz więcej zagadek do rozwiązania przez profesora i Ambrę, to się rozczaruje. A finał - jak dla mnie - jest przewidywalny i mało zaskakujący.