Recenzuje: Agnieszka Drygiel

To już trzecia książeczka o przygodach przedszkolaczki Toli – po radosnej wiośnie i upalnym lecie nadeszła pora na kolorową jesień – podobnie jak za oknem.

Tola jest zdecydowanie mniej psotną dziewczynką niż Basia (o Pippi już nawet nie wspominając), co bynajmniej nie odbiera jej uroku, za to z pewnością zadowoli wszystkie bardziej zachowawcze mamy.

„Jesień Toli” to kolejne cztery opowiadania pełne rodzinnego ciepła, subtelnie wplecionych życiowych mądrości i dziecięcej ciekawości świata. W tej części znajdziemy mnóstwo chłodnych, gładkich kasztanów, szeleszczących pod butami liści i pachnącego kusząco kremu z dyni. Są kasztanowe ludziki hurtowo produkowane przez Tolę i jeden szczególny, jesienny ludzik – wyczekiwany z utęsknieniem mały kuzyn.

Uwielbiam prozaiczną codzienność tych opowieści: jak wtedy, gdy rodzice Toli wiozą cioci i wujkowi, którzy dopiero co zostali rodzicami, wielki gar zupy i sos do makaronu, a ciocia tłumaczy naszej bohaterce, skąd bierze się mleko w piersiach.

Są tu kałuże wielkie niczym prawdziwe morze, gumowe kalosze, kapitanowie i kapitanki papierowych łódeczek, marchewkowe ciasto z cynamonem jedzone w przytulnej kawiarni, przedszkolne przeziębienia, ptasi przyjaciele do dokarmiania. Jest babskie wkręcanie śrubek i przybijanie gwoździ. Jest czas spędzony z mamą, czas z tatą i czas dla całej rodziny. A pieczone z dziadkami pierniczki zapowiadają już nadchodzącą powoli zimę.

Nie sądziłam, że to możliwe, ale pod względem ilustratorskim „Jesień Toli” jest chyba jeszcze piękniejsza niż poprzednie części. Chyba ze względu na ciepłe, malownicze kolory złotej polskiej jesieni. Delikatne, kolorowe i śliczne oddają cały jesienny czar. Miło będzie im się poprzyglądać, kiedy już dopadnie nas jesienna słota.


Autor: Anna Włodarkiewicz
Tytuł: Jesień Toli
Wydawca: Zielona Sowa, 2018
Liczba stron: 56

Ocena recenzenta: 6/6