Recenzuje: Aleksandra Makaruk

Ta książka to kosmos. Nie tyko dlatego, że tak wygląda jej okładka, a w środku ma ilustracje układające się w różne galaktyki. To kosmos Joanny Lech, poetki nowego pokolenia, która wybrała najbliższe sobie wiersze o miłości różnych współczesnych autorów i umieściła w tym małym kosmosie, jakim jest książka. Każdy poeta to inna perspektywa i inna wrażliwość, a więc inny wszechświat. Czytelnik może znaleźć punkty styczne z którymś z nich. Miłość to przecież coś niewyobrażalnego, właśnie kosmicznego. Zetknięcie się dwóch odrębnych kosmosów, które razem tworzą jeden, albo wręcz przeciwnie, bywa, że w jednym kosmosie tworzy się czarna dziura, może to niezapełnione miejsce po tym drugim... Zresztą miłość dla każdego z nas jest czymś innym. Ma różne imiona. Moja miłość zaczyna się na literę K, zupełnie jak kosmos.

"Znowu pragnę ciemnej miłości" to tytuł jednego z wierszy Haliny Poświatowskiej, można powiedzieć, że patronki tego tomiku i poetyckiej mentorki Joanny Lech. Ciemna miłość dotyka najgłębszych obszarów duszy. Słowa Joanny Lech z jej kilku autorskich utworów również zamieszczonych w tomiku układają się w miejsca intymne młodej poetki – celowo użyłam tu tego wyrażenia. Warto zwrócić uwagę na te wiersze. Autorka do niektórych z nich dodała tytuł piosenki. Muzyka, towarzyszący jej tekst i słowa utworu Joanny Lech razem tworzą opowieść o jakimś spotkaniu. Jego szczegóły najlepiej znają sami uczestnicy. Czytając je, poniekąd wkraczamy w ich prywatność. Jednak to, co im towarzyszy, może również przydarzyło się kiedyś i komuś z nas? Czy nie tego szukamy w poezji, w literaturze? Szukajmy i w książkach i w życiu, lecz pamiętajmy, że kto czyta, ten żyje podwójnie.

Autor: zbiorowy
Tytuł: Znowu pragnę ciemnej miłości
Wybór i wstęp: Joanna Lech
Wydawca: W.A.B.
Liczba stron: 207

Ocena recenzenta: 6/6