W skrócie: Rodzice Karoliny, 17-letniej bohaterki powieści, przenoszą ją (z niezrozumiałych dla niej powodów) z liceum państwowego w Gliwicach do prywatnego. „Elitarne”, pełne snobów liceum budzi jej niechęć, a ona także nie jest tam mile widziana. W szkole jednak pojawia się jeszcze dwójka nowych uczniów, którzy szybko zmieniają Karolinę i jej sposób postrzegania świata. A może to świat nagle staje się INNY?

„Inni” to książka młodzieżowa doskonale wpisująca się w obecną modę demoniczno-anielską. Bo wampiry są nieco już „passé”. Jednak to, że książka jest na „modny” temat, nie czyni jej od razu złą. I całe szczęście, bo „Inni” są warci przeczytania. Autorka pisze o świecie młodzieży z taką znajomością tematu, jakby wciąż jeszcze była uczennicą liceum. I chodzi mi tutaj o opisywanie świata „z pierwszej ręki”, nie sugeruję natomiast ani ubóstwa stylu, ani braku obycia literackiego. W wypadku Ewy Dragi byłyby to krzywdząco nieprawdziwe. Autorka pisze zajmująco, akcja jest wartka, język potoczysty, książkę czyta się świetnie. Jej bohaterowie są wyraziści, w żadnym wypadku nie plastikowi. (Może poza jednym wyjątkiem, o którym niżej). Nawet jeśli ich głupie (czasem) zachowanie drażni, jest to rozdrażnienie wywołane prawdopodobnymi i jak najbardziej możliwymi zachowaniami nastolatków. Cała część obyczajowa jest zdecydowanie godna uwagi. Autorka przechodzi od sceny do sceny płynnie i z wyczuciem. Obyczajowy wstęp prowadzi jednak do części książki, nazwijmy to tak, „tajemniczej”. I tutaj jest gorzej.

Wprawdzie i w tej części widzę zalety - pomysł, jaki stara się nam sprzedać Autorka, jest nośny i ciekawy, a najciekawsza jest łatwość, z jaką potrafiła zakorzenić go na polskim gruncie. Całe „spolszczenie” starożytnych mitów to zresztą najciekawszy element fantastycznej układanki. Niestety, wielką wadą wydaje mi się wtórność pomysłu, jego duże podobieństwo do popularnej obecnie trylogii Cassandry Clare "Dary Anioła". Nawet główna bohaterka jest zadziwiająco podobna do Clary. Nie, oczywiście nie ma mowy o żadnym plagiacie, podobieństwa nie sięgają aż tak daleko. Jednak pojawiają się i jest to dysonans.

Najsłabiej opisanym bohaterem jest główna postać męska, niejaki Gabriel, ze swoją wyidealizowaną urodą i dodatkowymi umiejętnościami (wyraźnie mi KOGOŚ przypominał, fanki literatury wampirycznej będą wiedziały, o kogo chodzi). Na szczęście w miarę rozwoju akcji jego postać robi się bardziej wieloznaczna i jest nadzieja na jakieś głębsze refleksje.

W książce (Wydawnictwo Dębogóra, 2010) jest też duża liczba błędów redakcyjnych - literówek, poprzestawianych lub pogubionych słów. Jest to momentami drażniące przy czytaniu.

„Inni” to pierwsza część cyklu i wiele wątków zostaje niewyjaśnionych, z rozwinięciem niektórych z nich wiążę duże nadzieje. Z niecierpliwością czekam na następne części i wszystkim miłośnikom cyklu Stephenie Meyer oraz trylogii Cassandry Clare polecam ich polski odpowiednik.