Kiedy tylko zobaczyłam okładkę „Żmijowiska”, wiedziałam, że muszę czym prędzej je przeczytać. Nie miałam wcześniej styczności z twórczością Wojciecha Chmielarza, tym bardziej jestem miło zaskoczona tym, jak bardzo wciągnął mnie ten thriller. Na pewno nie będzie to ostatnia jego książka, którą przeczytam.

„Żmijowisko” to powieść o rodzicach, którzy stracili dziecko. Córkę, która zniknęła podczas rodzinnego wyjazdu. Ojciec wraca po roku w to samo miejsce, aby kontynuować poszukiwania. Akcja dzieje się w tytułowym Żmijowisku, niewielkiej wsi gdzieś na Pomorzu. Zniknięcie nastolatki, jeśli nie liczyć rodziców, odbiło się najbardziej na właścicielach rodzinnej agroturystyki. Wątek opowiadający o synu właścicieli, Damiana i Sabiny, nowej mieszkanki wsi, to mocno angażujący emocje epizod. Niestety nie te pozytywne. Dziewczyna z Sopotu to najgorsze, co może spotkać niedowartościowanego chłopaka z wioski. Od pierwszych chwil czytelnik wie, że to nie będzie nic dobrego. Jak się okazuje żmijowisko to odpowiednie określenie nie tylko dla nazwy miejscowości…

Przypadł mi do gustu sposób pisania Wojciecha Chmielarza. Wyczuwalna jest różnica w stylu, w zależności od tego, kto znajduje się w centrum uwagi rozdziału. Jeśli młodzież, to jest on bardziej młodzieżowy i wulgarny. Jeśli wiejscy dorośli, to następował dobór słów jest inny niż u miastowych. Podobało mi się też psychologiczne podejście do bohaterów, każdemu z nich autor poświęca trochę uwagi. Poszczególne postacie są ukazane w momencie tragicznych zdarzeń, po upływie kilku miesięcy oraz w rocznicę zaginięcia dziewczyny. Każdemu z nich autor daje szansę, aby czytelnik go poznał. Niekoniecznie polubił. Mnie osobiście żaden z nich nie przekonał. Im bliżej ich poznawałam, tym większą wzbudzali niechęć.

Chwila minęła, nim po przeczytaniu zakończenia doszłam do siebie. Nie spodziewałam się takiej bomby, chociaż teraz, kalkulując na zimno, mogę powiedzieć, że rzeczywiście autor daje trochę „znaków”.

Polecam fanom kryminałów i wszelkich zacnych książek. Mam nadzieję, że pozostała twórczość Wojciecha Chmielarza jest tak samo dobra albo i lepsza.