W połowie dziewiętnastego wieku dwie młode kobiety wędrują po Europie dając występy. Pierwsza z nich jako „kobieta-małpa” jest gwiazdą jednoosobowego gabinetu osobliwości, druga jest młodą tancerką, której uroda służy temu, by uwydatnić wynaturzenie gwiazdy.

Subtelnie i ze stylem Margrit Schriber opowiada o brzydocie i pięknie, o poruszającej przyjaźni, ale też o brutalnej żądzy sensacji i bezwzględności naukowego pędu do wiedzy.

[Hidari, 2010]