"Gęś - to u mnie kobieta żyjąca bezmyślnie, bez wyższego celu, która nie robi sobie nic z przekonania ani serca, lecz idzie na oślep za modą, zwyczajem, nawet przesądem, a jest przy tym złośliwa i uparta" - te słowa jednego z bohaterów komedii, Hulatyńskiego, mogą służyć za wytłumaczenie tytułu. Na szczęście, oprócz postaci kobiet głupich i próżnych, myślących tylko o przyjemnościach, balach i paryskich strojach, są w utworze bohaterki pozytywne. Jedna to wiejskie dziewczątko w stylu Zosi z "Pana Tadeusz", a druga - kobieta wykształcona, inteligentna i na dodatek - pracująca.

Właściwie wszyscy bohaterowie to postacie typowe, których "przodków" można znaleźć w wielu wcześniejszych utworach, szczególnie oświeceniowych. Autor przy budowaniu akcji posługuje się szablonowymi chwytami, ale mimo to utwór czyta się bardzo dobrze. Może właśnie dlatego, że jest napisany, jak lekka komedia miłosna powinna być napisana.