Użytkownik: Sherlock 24.08.2010 21:16 napisał(a):
Odpowiedź na: W nocie dotyczącej "Karaf... | sowa Ano, kiedym już pisać reportaży niesprawny, ogłosiłem w przedmowie do książki "Od Stołpców po Kair", że więcej reportaży pisać nie będę. Otrzymałem kondolencje i podtrzymywanie na duchu. Ale przeciem nie zarzekł się w ogóle pisania, więc ukazały się "Wojna i pióro" oraz "Przez cztery klimaty", tyle że to nie były reportaże. „Stara czapla" „wzmogła się" na eseistykę, w tym też duchu jest obecna (ale to już naprawdę ostatnia) książka.
W jakim celu podaję tę książkę o sztuce pisania? Może jak Aretinowska Nanna, która swą córkę Pippę na kurtyzanę kształciła — ku pożytkowi wstępujących w szranki reportażu (najstarszego zawodu pisarskiego) młodych adeptów?
Chyba nie. Nie aż takim zarozumiały.

Melchior Wańkowicz "Karafka La Fontaine'a: Tom 2"

Użytkownik: sowa 24.08.2010 23:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Ano, kiedym już pisać re... | Sherlock - Jak na to wpadłaś, Sherlocku? - zapytała z podziwem SoWatson. - Dziękuję, dziękuję bardzo za pomoc!

Użytkownik: sarah2002 24.09.2010 00:52 napisał(a):
Odpowiedź na: - Jak na to wpadłaś, Sher... | sowa Witam, rowniez mam goraca prosbe do Was drodzy czytelnicy...
w glowie utkwila mi pewna mysl,sentencja ktorej za zadne skarby nie moge odnalezc a tym bardziej sobie przypomniec.
Chodzilo mniej wiecej o to,ze zycie samo selekcjonuje nam przyjaciol i osoby ktore sa wokol nas,na te osoby wartoscieowe lub nie na ktore szkoda poswiecac naszego czasu.Otaczamy sie osobami madrymi,wartosciwoymi a nie ....aaaa i nie pamietam ale wiem ze chodzilo o przyjaciol prawdziwych i tych falszywych. Prosze o pomoc :)
pozdrawiam Lilka

Użytkownik: sowa 07.10.2010 20:34 napisał(a):
Odpowiedź na: Ano, kiedym już pisać re... | Sherlock Reanimuję wątek, ponieważ pomoc Osób Zorientowanych znów pilnie mi jest potrzebna.

Bardzo proszę o sprawdzenie u źródła (a nie wiem, niestety, co by to konkretnie być mogło) i podanie, jak tam dokładnie wygląda wypowiedź Jana Prokopa zacytowana tu: nota wydawcy

"Jak wiemy Leśmian mieści się w czołówce polskich poetów XX wieku, zachował do dziś czytelniczą atrakcyjność, czego nie zawsze można powiedzieć o wielu innych jego rówieśnikach, z przełomu Młodej Polski i Skamandra. Jego poezja, nie łamiąc tradycyjnej melodyczności wiersza, odznacza się zdumiewającą oryginalnością polegającą na szczególnej wyobraźni, która kreuje niezwykłe, innowymiarowe, światy mrowiące się od udziwniających personifikacji, hipostaz, wyprowadzanych z samej materii języka bytów, co zapewnia mu jedno z najważniejszych miejsc w dziejach naszej literatury dwudziestego wieku".

Prof. Jan Prokop