Powieść Lehane’a można czytać jednym tchem jak dramat sensacyjny, gdyż stylem narracji przypomina co bardziej udane dzieła tego gatunku. Jednak jest w niej coś jeszcze: wyprawa w głąb tajemnic ludzkiej psychiki - pamięci i świadomości, z której autor czyni rodzaj gry, absorbującej niczego niespodziewającego się czytelnika. Dając się porwać wartkiej akcji, mimowolnie stajemy się obiektem manipulacji. Lehane po mistrzowsku prowadzi nas meandrami zagadek z rodzaju „prawda to czy fałsz?”.

Czy prawdziwe są pogłoski o przeprowadzaniu na pacjentach Ashecliffe tajnych doświadczeń z lekami psychotropowymi? Co jest rzeczywistością, a co mistyfikacją? Każdy szaleniec uważa, że jest normalny, tylko otoczenie wmawia mu chorobę. Jak wobec tego udowodnić swą poczytalność, gdy wszyscy wokół twierdzą, że popadłeś w obłęd?!

Czytelnik stopniowa wnika w głąb świadomości głównego bohatera i zaczyna myśleć i czuć tak jak on. Napięcie i gonitwa myśli nie ustają nawet po zakończeniu fabuły. Gorączkowo analizujemy opowiedziane sytuacje, kojarzymy fakty, wyciągamy wnioski i szukamy prawdy próbując rozwiązać powieściowy rebus.

Gorąco polecam!