Po "Ostatniego dona" sięgnęłam po przeczytaniu (jakżeby inaczej) "Ojca chrzestnego". Muszę przyznać, że po raz kolejny nie zawiodłam się na Puzo. Odważę się nawet stwierdzić, że "Ostatni don" dorównuje "Ojcu chrzestnemu"

Co najbardziej podoba mi się w tej książce? Na pewno świetnie zarysowane postaci, każdą, nawet drugoplanową poznajemy bardzo dokładnie, co sprawia, że bohaterowie naprawdę "żyją". Świetnie przedstawiony przebieg wydarzeń ukazuje, że mafia to nie banda bezmyślnych ludzi, ale stratedzy planujący bardzo dokładnie każdy krok. Pokazuje również twardy świat, w którym za nieposłuszeństwo trzeba ponieść karę.

Jednak głównym problemem książki są starania Dona Clericuzio, aby zalegalizować interesy Rodziny. Nie szczędzi na ten cel ani pieniędzy ani zapału. Niestety, droga do praworządności jest bardzo trudna i usiana trupami.

Książka na pewno godna polecenia.