Recenzuje: porcelanka


„Więc chcesz zostać stewardesą? I jesteś tego absolutnie pewna? Jeżeli marzą ci się dalekie podróże, szacunek pasażerów, prestiż i duże pieniądze, to jest to zawód dla ciebie! Tyle że musisz się cofnąć do lat sześćdziesiątych”[1].

Teresa Grzywocz jest stewardesą od 12 lat. W tym czasie pracowała dla największych linii lotniczych, na trasach czarterowych i odwiedziła wiele krajów, poznając rzeszę ludzi. Te doświadczenia, anegdoty o pracy i zasłyszane historie składają się na „Opowieści pokładowe”. Autorka od pierwszych stron nie ukrywa, że zawód stewardesy nie jest prosty i wymaga wielu poświęceń, jednocześnie jednak podkreśla, iż stanowi on jej wielką pasję. O swojej pracy opowiada z humorem i dużym dystansem do siebie, co sprawia, że od książki nie sposób się oderwać.

„Opowieści pokładowe” składają się nie tylko z anegdot i historii, które zdarzyły się na pokładzie samolotu, ale też z podstawowych wiadomości o pracy stewardesy, informacji o rekrutacji do linii lotniczych i o wymaganiach, które muszą spełnić zainteresowani wykonywaniem tego zawodu. Grzywocz barwnie opisuje, jakie testy muszą przejść adepci, jakie spełniać warunki co do zdrowia, wyglądu i umiejętności. Zaskakiwać mogą tematyka i różnorodność prowadzonych szkoleń, w ramach których ogląda się filmy o porodzie, odwiedza meczet czy nawet ćwiczy przeżycie w warunkach polarnych. Autorka wielokrotnie podkreśla, że od przyszłej stewardesy wymaga się nie tylko drobiazgowej wiedzy o wielu procedurach dotyczących zachowań obsługi i bezpieczeństwa, ale też dobrej kondycji i sprawności fizycznej.

Najbardziej interesujące – co zrozumiałe – są opowieści o życiu codziennym stewardes, o pasażerach i zaskakujących zdarzeniach podczas lotów. Szczególnie egzotyczne mogą się nam wydawać zwyczaje i wymagania panujące w arabskich liniach lotniczych, a także zderzenia odmiennych kultur. „Gorzej, gdy mamy do czynienia z bardzo ortodoksyjnymi wyznawcami. Tacy często nie chcą rozmawiać z kobietami (…) ani przyjmować jedzenia z ich rąk. Oczekują też, że samolot będzie »oczyszczony« specjalnie dla nich z wszelkich nieczystych rzeczy. Chowałam już i alkohol, i majonez w bagażniku samolotu. Innym razem kazano mi wszystkie »procenty« wyrzucić przed lotem z pewnym arabskim księciem. Najzabawniejsze było to, że pierwsze, co zrobił ów pasażer po zamknięciu drzwi, to poprosił o whisky”[2].

Teresa Grzywocz dzieli się również opowieściami o tym, jak praca wpływa na jej prywatne życie – nieregularne godziny pracy, nieplanowane loty i niekorzystne grafiki utrudniają założenie rodziny i prowadzenie zwykłego życia towarzyskiego. Także współpracownicy zmieniają się bardzo często – autorka podkreśla, że nieraz niemożliwe jest zapamiętanie imion kolegów i koleżanek, o zawiązywaniu relacji przyjacielskich nie mówiąc. Z tego powodu „życie stewardes często toczy się wokół zakupów. Jest to szczególnie widoczne na Dalekim i Bliskim Wschodzie, gdzie firmy płacą dużo i zatrudniają młode dziewczyny, które żyją pod presją innych koleżanek posiadających szafy pełne markowych ciuchów i torebek”[3].

„Opowieści pokładowe” zostały napisane potocznym językiem i pełnym humoru stylem. Teresa Grzywocz szczerze dzieli się obserwacjami na temat pasażerów, współpracowników i prywatnych właścicieli samolotów. Opisuje nawet, z jakimi typami zachowań spotyka się w swojej pracy i jakie zachowania podróżnych najbardziej utrudniają stewardesom wykonywanie ich obowiązków.

Kto z nas nie marzył chociaż przez chwilę o dalekich podróżach i przygodach? A ilu z nas realizuje takie marzenia? „Opowieści pokładowe” umożliwiają zbliżenie się do tego świata egzotycznych i ciepłych krajów, dalekich podróży, wielkich marzeń. Przecież w trakcie lektury tej książki też można na chwilę oderwać się od ziemi.


---
[1] Teresa Grzywocz, „Opowieści pokładowe”, wyd. Zona Zero 2018, s. 9.
[2] Tamże, s. 22–23.
[3] Tamże, s. 306.





Autor: Teresa Grzywocz
Tytuł: Opowieści pokładowe
Wydawnictwo: Zona Zero, 2018
Liczba stron: 320

Ocena recenzenta: 4,5/6