Multikulturowe społeczeństwo nie jest naszą, polską codziennością, chociaż, należy przyznać, że to się zmienia. Na ulicach coraz więcej osób o odmiennym kolorze skóry, ze wschodnim zaśpiewem przybyszów z sąsiedztwa. Nie są oni jednak tak zadomowieni jak w Wielkiej Brytanii, państwie, które już chociażby ze względu na swą imperialną i kolonialną przeszłość jest państwem o wielokulturowym społeczeństwie. Brytyjczycy są pewnie do tego przyzwyczajeni, szacunek dla odmiennych nawyków, zwyczajów czy mentalności jest dla nich chlebem codziennym. Liczni polscy emigranci ekonomiczni też dobrze się tam odnajdują. To świetnie. Ale czy na pewno?


Zadie Smith w swojej rewelacyjnej powieści "Białe zęby" pokazuje, jak trudna jest integracja w odmiennym obyczajowo i mentalnie społeczeństwie. Nie udaje się to nawet po wielu latach. Zawsze istnieje poczucie obcości, zawsze świadomość z tyłu głowy, że w "starym kraju" byłoby lepiej, a jeżeli nie lepiej, to na pewno inaczej, przyjaźniej.


Bohaterowie powieści nie są wolni od problemów wielokulturowości. Przybyły z Bangladeszu Samad usiłuje pozostać sobą i chce także, by jego synowie nie zapomnieli o swoim pochodzeniu. Anglik Archie żeni się z czarnoskórą Jamajką, czy ich córka jest bardziej Angielką czy Jamajką. Imigrantem jest także żydowski uczony Marcus Chalfen pracujący nad szalonym projektem.

Wszyscy jesteśmy imigrantami na tej ziemi, zda się mówić Zadie Smith. Nikt zatem nie może czuć się lepszy i ważniejszy. Doskonałe przesłanie na dzisiejsze czasy.

Książka świetna, bardzo dojrzała, mimo że debiut i niezwykle aktualna. Must read - że zakończę po angielsku :)




Białe zęby (Smith Zadie)