„Szczególną rolę odegrały psy w służbie nauki. W XVII w., kiedy nie znano jeszcze środków usypiajacych (narkoza), wiele psów używanych do doświadczeń naukowych musiało zginąć w męczarniach. Śmierć taką najwięcej psów poniosło z rąk Wiliama Harveya, który w celu zbadania krążenia krwi musiał dokonywać wiwisekcji (operacji doświadczalnych na żywych zwierzętach), obnażając bijące jeszcze serca. Słynny bakteriolog francuski Pasteur również uśmiercił sporo psów po to, aby uratować życie tysiącom ludzi. A ileż to udręk zaznały psy doświadczalne wielkiego fizjologia rosyjskiego Pawłowa, badającego czynności układu nerwowego! Tak więc można powiedzieć, że psy złożyły swoje życie w darze ludzkości, przyczyniając się tym samym do wielkich osiągnięć naukowych. W dzisiejszych czasach ustawy o ochronie zwierząt pozwalają na wykonywanie operacji doświadczalnych na żywych psach tylko w ściśle określonych wypadkach. Są one na równi z innymi czworonogami zastępowane w miarę możliwości zwierzętami niższego rzędu”.

---
* Henryk Lisiecki, „Psy”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 1976, s. 45.