Książka opowiada o najmłodszym synu Władcy Ciemnego Imperium, Dirionie, który w wieku siedemnastu lat wciąż jest traktowany jak mały chłopczyk. Dirion postanawia uciec z domu, a że jego rodzice nie są w ciemię bici, musi wykazać się sprytem i wykorzystać w tym celu drużynę jasnych, który przybyli do zamku ukraść potężny artefakt, aby zabić Władcę Ciemności...

Jak przystało na drużynę bohaterów, jaśni to mieszanka różnych ras (krasnolud, elfka, ludzie) i specjalności (wojownicy, mag, kapłanka, złodziej). Oczywiście nienawidzą oni ciemnych i nie ufają im, ale postanawiają na razie współpracować z naiwnym ciemnym młodzikiem...

Wszyscy razem przeżywają mnóstwo przygód, uczą się sobie wzajemnie ufać, dojrzewają i przy okazji ratują świat. Schemat stary i przerabiany aż do znudzenia. Ale jak przerabiany! W trakcie lektury tej książki często naprawdę nie mogłam powstrzymać śmiechu i musiałam przerywać lekturę. Co prawda są też momenty, które miały być śmieszne, lecz wcale takie nie są. Nie wpłynęły one jednak na mój odbiór całości i książkę pochłonęłam w błyskawicznym tempie.

Powieść bardzo przypominała mi „Prawa i powinności” Kariny Pjankowej. Mimo że nieco im ustępowała, to jeśli przy tamtej książce płakaliście ze śmiechu, przy tej też pewnie będziecie. Polecam wszystkim wielbicielom humoru ze Wschodu. To kolejna książka, która mnie skłania, aby wreszcie nauczyć się rosyjskiego (po polsku jest tylko pierwszy tom, a po rosyjsku już wszystkie trzy).