O kim Chris pisze?

O ludziach dotkniętych fizycznym i umysłowym kalectwem, ludziach, których wielu uważa za trudnych do zaakceptowania, za roślinki, tragiczne pomyłki natury; o ludziach, o których wielu myśli, że byłoby lepiej, gdyby się nie narodzili. Dla Chrisa jednak ci ludzie są wysłańcami Boga, są narzędziem Jego uzdrawiającej obecności, przynoszą prawdę społeczeństwu pełnemu kłamstw, wnoszą światło w ciemności oraz życie do świata cywilizacji śmierci. Wszystko, co odsłania ta książka, wydaje się być sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Jakże to młody człowiek, który nie widzi, nie chodzi, nie może rozmawiać, samodzielnie jeść ani w żaden sposób porozumiewać się z innymi, a całe życie spędza leżąc w łóżku, jakże taki człowiek może być kimś, kto swoją obecnością wnosi do rodziny najwięcej życia? Ale tak właśnie Chris widział swojego brata Olivera, tak też widział życie Lauren, Anthony'ego i Paula, których rodziny odwiedził.

[Wydawnictwo WAM, 2003]