Nawet gdyby ktoś stał o kilka tylko kroków od wejścia do bungalowu de Brauwa, nie zauważyłby śladów włamania. W oknie tarasu obok drzwi wejściowych wybita była szyba, nie cała, ktoś wytłukł tylko jej prawy dolny róg. Powstał niewielki otwór, wystarczający jednak, by wsunąć przez niego rękę i otworzyć drzwi od wewnątrz. Gdy Jaap de Brauw wchodził do pokoju, nadepnął na kawałek szkła, który zgrzytnął i rozprysł się pod jego butem.
Zapalił światło i obrzucił wnętrze taksującym spojrzeniem. Miał co oglądać. Na lampie wisiał człowiek*.

---
* Jack Knab, "Cichy pogrzeb w Las Brisas", wyd. KAW, 1985, s. 75.