Użytkownik: rollo tomasi 03.05.2018 15:26 napisał(a):
Odpowiedź na: Nauczony jeszcze przez ba... | Pampasowiec Rynek książek antykwarycznych to - mimo historycznej wartości niektórych z nich - dla klientów przede wszystkim rynek wtórny, a więc gorszy. Mimo oczywistości faktu istnienia "białych kruków" - przed ich zakupem istotne jest dla klienta obejrzenie stanu używalności danego egzemplarza - a więc preferowany byłby zakup bezpośredni, w antykwariatach, które mogą fundować sobie jedynie zawężone, kurzące się grono odbiorców. Portale internetowe pośredniczące w takim handlu książkami używanymi to zawsze ryzyko kupna "kota w worku" dla klienta.

Samo zachowanie się publikacji przedwojennych budzi respekt samo w sobie, z przyczyny ich przetrwania mimo ognia wojny. Zarówno przywiązanie klienta do książki nieużywanej, jak i sentyment do 20-lecia międzywojennego podkreślają dwie charakterystyczne cechy Polski po 89 roku - resentyment do przedsocjalistycznej historii Polski łącznie z przedrozbiorową kulturą sarmackich dworków szlacheckich; do kultury międzywojennej demokracji, a w zasadzie autokracji z krótkim epizodem demokratycznym, a także klasowa dywersyfikacja rynku - sprawia ona, że kultura literacka podzielona została na publiczne, wyłączone z rynku biblioteki i nieregulowany wolny rynek, który - jeżeli istnieje oficjalnie - obejmuje sieci księgarni - a także handel zamienny-niefiskalny, o którym nie wiemy, ale musimy zakładać jego istnienie, n.p. w rodzinach z tradycjami.

Temat antykwariatów wydzielony z rynku książki, a w zasadzie istniejący równolegle do niego (książki wciąż bywają sprzedawane na bazarowych stoiskach wraz ze starymi czasopismami) wydaje się istnieć pomimo "super sprzedawców", którzy tego segmentu rynku raczej nie dotyczą. (Literackie dyskonty obracają w 99% książkami wydanymi po 1989 roku i nieużywanymi). Handlarze książkami używanymi zaś najczęściej skupują całe kolekcje - najczęściej zbywane całościowo dla nowych właścicieli uzyskujących je w spadku. Stąd nie ma w Polsce kultury "białych kruków", zdaje się nawet, że nie istnieją niekomercyjne blogi poświęcone antykwarycznym książkom, ani żaden wortal - przemawia to nie tyle za słabością rynku, co za jego anachronicznością. Istnieją jednak wciąż aukcje książkowe, n.p. w Warszawie - Lamus według Pawła Podniesińskiego (Kultura Liberalna, wywiad z nr 329) potrafi generować obroty rzędu 45-55 proc. w skali całego kraju, w Krakowie Rara Avis oraz Wójtowicz.

Chciałbym wierzyć w to, że słabość polskiego rynku antykwarycznego wynika z faktu, że nie liczy się fizycznie posiadanie książki, ale jej jednorazowe przeczytanie - ale jak wiemy, badania czytelnicze raczej tego nie potwierdzają.