„Totalitaryzm a zachodnia tradycja” – książka o intelektualnych źródłach totalitaryzmu, faszyzmu i nazizmu oraz ich związkach z głównymi nurtami europejskiej filozofii i myśli politycznej.


„Przeciwieństwem totalitaryzmu jest indywidualizm, ponieważ on jest źródłem liberalnych i demokratycznych praktyk i – w odróżnieniu od tych praktyk – nie może być fałszywy i fasadowy. W klasycznym indywidualizmie człowiek słuchał Boga lub sumienia. W dzisiejszym społeczeństwie społeczeństwo słucha samo siebie. Indywidualizm w tym klasycznym znaczeniu jest przeciwieństwem totalitaryzmu, ale sam indywidualizm zmienia swoją postać”.

Kenneth Minogue, „Co stanowi przeciwieństwo totalitaryzmu?”


„Ci, którzy czynią filozofię źródłem totalitaryzmu, czynią założenie, iż dusza o skłonnościach totalitarnych jest faktycznie duszą pragnącą porządku. Ale to założenie jest wątpliwe. Zapominamy, do jakiego stopnia totalitaryzm pociąga za sobą zniszczenie, żyje z destrukcji i jest napędzany duchem niszczycielskim. Wykreował język, który nie jest językiem pokoju, harmonii czy pogodzenia, ale walki, konfliktu i podziału.

Zniszczyliśmy totalitarne struktury i wydaje się mało prawdopodobne, by rządy terroru wróciły. Dusza ludzka nie wyzwoliła się jednak z totalitarnych pokus, a te pozostały równie żywe jak sto lat temu”.

Ryszard Legutko, „Totalitaryzm i dusza ludzka”


„Skoro współczesne rządy totalitarne powstały i rozprzestrzeniły się z taką gwałtownością, to stało się tak dlatego, iż jest coś w naturze ludzkiej, do czego mogą się one odwołać i skąd bierze się ich moralna siła. Charakterystyczne dla intelektualistów jest przekonanie, iż totalitarna pokusa należy do dziedziny idei - jest pokusą popełniania błędów. To nie prawda zawarta w marksizmie tłumaczy gotowość intelektualistów do jego przyjęcia, ile raczej rola, jaką on przypisuje im w ich próbach zdobycia kontroli nad światem”.

Roger Scruton „Źródło totalitaryzmu”


„Polityczna poprawność staje się wyrazem dominującej tendencji współczesnej lewicy. Sprowadzić ją można do próby przedefiniowania kultury, jej głębokiego przekształcenia zgodnie z dominującymi współcześnie w kulturalnych środowiskach Zachodu ideami. Jej rzecznicy przy pomocy państwa, które wyposażyć chcą w niesłychanie daleko idące prerogatywy, pragną zmienić tradycyjne obyczaje, a nawet język. Ich projekt ideowy jest współczesną formą złagodzonej rewolucji. I niesie ze sobą wszystkie niebezpieczeństwa, jakimi obarczone są tego typu projekty”.

Bronisław Wildstein, „To, co nie zostało zdekonstruowane czyli Europa jako spełnienie lewicowej utopii”

[Ośrodek Myśli Politycznej, 2006]